استحاله ی ذهنی

امیر کلام،حکمت و تمثیل در سخنی بسیار نغز در شاخص بندگی انسان این طور می فرماید:

هر آن که خدا را فرا خواند اما به فرمانش عمل نکند؛

مانند تیر اندازی است که بخواهد از کمانی که زه ندارد، تیری به هدفی بزند!!!

اقتباس از: نهج البلاغه .

امیر علی بنی اسدی،چنین می سراید:

زندگی لنگر می خواهد

چیزی که آدم را سر جایش نگه دارد،

چیزی که نگذارد فاصله ی

آدم از ساحل آرامش زیاد شود،

چیزی که نگذارد امواج آدم را بکشاند به ناکجا

حالا

لنگر آدم گاهی یک آدم دیگر است،

گاهی یک فکر و اعتقاد است،

گاهی ایمان است،

گاهی عادت

روزانه است،

گاهی کار است،

گاهی یک جمع

دوستانه است،

گاهی یک دوره خانوادگی ست،

گاهی یک

باشگاه ورزشی ست،

گاهی چهار تا کتاب است،

گاهی یک مشت

خاطره است .

لنگرِ هر کس هر چه هست فاصله ی اوست با سرگردانی در دریای روزگار،

فاصله ی اوست تا گم شدن،

دوستی دارم ادیب و شاعر وصاحب اثر،اما کاملا بی ادعا و بی سروصدا.طوری برنامه ریزی می کردیم که هفته ای دو نوبت ( یا نهار و یا شام)  با هم باشیم تا ساعاتی در خصوص هنر و ادبیات با هم بحث و گفتگو کنیم. ازاوایل سال 90 متوجه شدم که دیگر گوشت نمی خورد! علت را جویا شدم؛ طوری پاسخ داد که چندان دستگیرم نشد چرا لب به گوشت نمی زند. پیش خود گفتم شاید برای حفظ سلامتی اش از خوردن گوشت پرهیز می کند. این وضع تا پنج سال ادامه داشت تا این که در یکی از این نشست ها،دیدم سفارش غذای گوشتی داد!! با تعجب پرسیدم که شما مدت پنج سالی است که  گوشت نمی خورید!! پس چه شده که یک دفعه سفارش غذای گوشتی دادید؟! باز در پاسخ طوری برخورد کرد که من خیلی متوجه موضوع نشدم. در یکی از دیدارها،سفت و سخت پاپیچ موضوع شدم که بعد ازقرارگرفتن در این وضعیت تنگ و پی گیرانه،ناچار و ناگزیرشد لب به سخن بگشاید.

گفت:روزی رفتم قصابی محل تا برای خانه گوشت بگیرم،دیدم خانم میانسالی یک اسکناس 500 تومانی را در دستش مچاله کرده وآن را به سمت قصاب گرفته وبا صدای لرزان همراه با شرم که آقا به این مبلغ به من گوشت بده!! قصاب (مثل این که به خوبی این خانم را می شناخت)یه نیم نگاهی به پانصدی انداخت وگفت: خواهرم با این مبلغ نمی شود گوشت داد!! در ضمن حساب دفتری شما نیز پُرشده است ودیگر نمی شود نسیه داد!!خانم سرش را پایین انداخت وضمن سکوت همانجا ایستاد وحرکتی نکرد. من به قصاب به آرامی گفتم که یک کیلو آبگوشتی و یه کیلو نیزخورشتی برای این خانم بکشید،من حساب می کنم!! قصاب با تعجب یه نگاهی به من کرد و خواست چیزی بگوید که من با علامت هیس،او را به سکوت واداشتم.تا قصاب گوشت را ببرد و بکشد،در کاغذ برای قصاب نوشتم که به آن خانم بگوید تا مدت پنج سال روز پنجم هر ماه ساعت پنج بعد از ظهر بیاید قصابی ونیم کیلو گوشت آبگوشتی و نیم کیلو هم گوشت خورشتی بگیرد و ببرد.قصاب کاغذ را خواند و رو به من کرد و گفت،این چیه؟ گفتم شما بگومن با شما حساب خواهم کرد.قصاب رو به آن خانم کرد و موضوع را به زبان ترکی برایش گفت. خانم با تعجب پرسید،چرا؟ قصاب درپاسخ گفت یه آدم خیّر نذر دارد و می خواهد نذرش را این چنین انجام دهد.آن زن بی آنکه بداند در مغازه چه اتفاقی افتاده است و بی آن که پی گیر شود آن فرد خیرکیست،کلی با صدای بلند و به زبان ترکی و فارسی برای آن مرد خیّر دعا کرد.زن گوشت را گرفت و هم چنان که داشت دعا می کرد از مغازه خارج شد. بعد از خارج شدن زن از قصابی، پول گوشت را با قصاب حساب کردم و هماهنگی های لازم را نیز انجام دادم و درخلال این امر قصاب نیزبه طور خلاصه توضیحاتی از وضعیت عمومی خانواده این زن داد.

 -از دوست ادیبم پرسیدم،خب،حالا چرا روی عدد پنج زوم کرده بودی؟ به مدت پنج سال،روز پنجم هر ماه، پنج بعد از ظهر؟ در پاسخ گفت، چون در دست آن زن یه پانصدی بود و من نیز به ازای هر صد تومان یک واحد حساب کردم و به عدد پنج رسیدم.

باز پرسیدم؛ خب چرا در این پنج سال گوشت نمی خوردی؟ پاسخ داد: وقتی پریشان حالی، بیچارگی ودرماندگی آن زن را دیدم؛ چاره ای جزتنبیه و تأدیب خودم نداشتم. برای این تصمیم گرفتم که به مدت پنج سال خود را از خوردن گوشت محروم کنم!!!

اینجا بود که هم به لطافت شاعری و هم به ظرافت ادبی دوستم پی بردم و ضمن تحسین زبانی بیشتر در دل او را تحسین کردم.اینجا بود که دریافتم که بی جهت به شاعران،لقب "وجدان بیدار زمانه"  و یا " وجدان نا آرام زمانه" نداده اند%

موضوع بحث:نقطه تحول

س1-نقطة تحول و تغییر زندگی‌ انسان ها کجاست؟
 ج1- لحظات تصمیم‌گیری و انتخاب،حساس ترین لحظات زندگی هستند.

یکی ازمهمترین مختصات پدیده فرهنگی این است که به کُندی تغییر پیدا می کند، گو این که ثابت است. به عنوان مثال به کم و کیف مسکن نگاهی بیافکنید.آن زمان که بشر در غار ست داشت،گمان می برد که همیشه در غار ساکن خواهد بودو هرگز تصور نمی کرد چادر نشین شود.اما ابداع و اکتشاف در حوزه نساجی وساخت و بافت پارچه و چادر او را آرام آرام از غار بیرون کشید و چادر نشین کرد و همین طور ادامه یافت تا هم اینک در اسمان خراش ها سکنی گزیده است.بر این اساس ، شاید تا 150-100 سال بعد باز کم و کیف مسکن تغییر یابد و ست انسان به گونه ای دیگر صورت پذیرد.از این رو است که می گویند: فرهنگ ثابت ولی متغیر است.

فردا بیستم دی ماه مقارن با سال روز شهادت " میرزا تقی خان امیر کبیر " است.امیری که نشان داد در 39 ماه صدارت می توان منشا اثر بود و خدمات ارزنده ای را به جامعه ارمغان داد.او آموخت برای موثر بودن، نیاز به 39 سال زمان نیست،بل اگر مدیر باشی در 39 ماه نیز می توان کاری کرد،کارستان!!!

این سخن گرنت واتسون» انگلیسی، پربارترین کلام در باب اقدامات امیرکبیر است. او می‌گوید:  

                               امیرکبیر در ظرف چند سال کوتاه، کار چند قرن را انجام داد »

امروز،اولین روز از سال 2019 میلادی است.آغاز سال نوی میلادی مبارک باشد.به امیدی خدا، امسال آبستن حوادث میمون و فرخنده ای باشد که آرامش و آسایش را برای بشریت به ارمغان بیاورد.

گله ها را بگذار!

ناله ها را بس کن!

‌روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی!

زندگی چشم ندارد که ببیند اخم دلتنگِ تو را!! ‌

فرصتی نیست که صرف گله و ناله شود!

تا بجنبیم تمام است تمام!!

مهردیدی که به برهم زدن چشم گذشت

یا همین سال جدید!!

‌

باز کم مانده به عید!!

این شتاب عمر است .

‌من و تو باورمان نیست که نیست!!

فردا مقارن است با سال روز تشکیل " نهضت سواد آموزی " به سال 1358 هجری خورشیدی. به مناسبت چنین روزی مطلب زیر را که از منبع : دانایی فرد،حسن(1383).اقتصاد دانش محوروحفظ تمامیت نهادی دانشگاه. فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی. شماره 33.صص163-  193 اقتباس شده است،تقدیم میدارد:

در یک طبقه بندی ،دانش به دو دسته  تقسیم می شود:                       یک- دانش نوشته شده   و   دو- دانش نا نوشته

.

دانش نوشته شده،دانشی است که به صورت اطلاعات بیان شود. ولی،دانش نانوشته در برگیرنده ی مهارت هایی چون بصیرت،خلاقیت و قضاوت است وقابل نوشتن نیست یا هنوز به رشته تحریر در نیامده ونوشته نشده است.

دانش نوشتـه شده خود به چهار نوع دانش زیـرافرازمی گردد:

1- دانش چه چیزی(what knowledge):

این دانش اشاره دارد به آگاهی و اطلاعات در مورد حقایق و واقعیت های موجود در جهان اطراف و پیرامونی.به عنوان مثال،چه تعداد افراد در تهران زندگی می کنند؟ مواد تشکیل دهنده ی یک کلوچه آردی چیست؟؛ نمونه هایی از این نوع دانش هستند.این نوع دانش با آن چه به طور معمول اطلاعات گفته می شود، برابر است.

2- دانش چرایی(why knowledge):

این نوع دانش به شناخت علمی در مورد اصول وقوانین موجود در طبیعت،در فکر انسان و درجامعه ارتباط دارد.دانش چرایی برای توسعه فناورانه در زمینه ها و محصولات مبتنی برعلومی مانند الکترونیک،برق،شیمی،زیست، فناوری، هوا و فضا وغیره؛ضروری است.دسترسی به این نوع دانش موجب پیشرفت سریع در فناوری و تقلیل خطاها در روش های اولیه ی مبتنی بر آزمون و خطا می شود.تولید وباز تولید دانش چرایی معمولا در سازمان های ویژه ای مانند آزمایشگاه های تحقیقاتی و دانشگاه ها،سازمان دهی می شوند.

3- دانش چگونگی(how knowledge):

این نوع دانش به مجموعه ی مهارت ها(توانایی انجام بعضی چیزها) و قابلیت ها (توانایی انجام بعضی چیزها به بهترین حالت ممکن) اطلاق می شود.در واقع این دانش به روش انجام درست وموثر کارها و اقدامات اشاره دارد.

4-دانش چه کسی(who knowledge):
این نوع دانش به اطلاعات موجود در موردچه کسی چه چیزی را می داند» و نیز چه کسی چه چیزی را می تواند انجام دهد» مربوط می گردد.این نوع دانش به توانایی اجتماعی همکاری و برقراری ارتباط با انواع مختلف افراد و کارشناسان و ترکیب اطلاعات جهت کسب دانش از ان ها برای پیشبرد امور وتحقق اهداف )آرمانی، اساسی، اختصاصی و عملیاتی)تاکید دارد.داشتن این دانش امر سازماندهی را در دستگاه های اجرایی سهل و آسان می سازد.

امروز، به " روز ایمنی در برابر زله و کاهش اثرات بلایای طبیعی " نام گذاری شده است ایران کشور زله خیزی است. قبلنا هر چند ده سال سراغ ایران می آمد( زله بوئین زهرا در سال 1341، زله رودبار در سال 1369،زله آوج در سال 1381،زله کرمانشاه و استان های اطراف در سال 1396) اما از پارسال و بعد از وقوع زله کرمانشاه انگاری از او می توان به عنوان مهمان فصلی یا مهمان تمام فصل ایران زمین یاد کرد!!همین طور بلایای طبیعی(سیل وسیلاب و برف و کولاک و غیره) که هز از چند گاهی ستگاه های شهری و روستایی کشور را مورد نوازش قرار می دهند.

یکی از نشانه های " فرهنگ متعالی " هر جامعه ای این است که آن جامعه برای مهار میزان تخریب و خسارت جانی و مالی وقوع پدیده های طبیعی ای که حیات اش را تهدید می کند؛ چه "تدابیر" و " راه حل های" موثر و مفیدی را ارایه می دهد.اگر کشور ایران هنوز قادر به مهار تهدیدات ویرانگر بلایای طبیعی نیست؛ لذا نمی تواند مدعی وجود "فرهنگ متعالی" باشد!!! یکی از خصیصه های فرهنگ متعالی مواجهه استیلایی با پدیده ها و بلایای طبیعی است و صرفا در تولید محصولات هنری و ادبی محدود نمی شود.

امشب شب بزرگی است.شب میلاد مردی است که خلقتش،معجزه محسوب می شود.میلاد حضرت عیسی مسیح علیه السلام است.ای کاش جمهوری اسلامی ایران همه ساله،به مناسبت و میمنت تولد حضرت مسیح،روز گشت میلاد این مولود اعجاب انگیز راتعطیل رسمی اعلام می کرد.ضمن عرض تبریک این تولد خجسته به همه مردم جهان،همه را به قطعه ای از انجیل مهمان می نماید:

خوشا به حال آنان که نیاز خود را به خدا احساس می‌کنند، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.

خوشا به حال ماتم‌زدگان، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.

خوشا به حال فروتنان، زیرا ایشان مالک تمام جهان خواهند گشت.

خوشا به حال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا سیر خواهند شد.

خوشا به حال آنان که مهربان و باگذشت‌اند، زیرا از دیگران گذشت خواهند دید.

خوشا به حال پاک‌دلان، زیرا خدا را خواهند دید.

خوشا به حال آنان که برای برقراری صلح در میان مردم کوشش می‌کنند، زیرا اینان فرزندان خدا نامیده خواهند شد.

خوشا به حال آنان که به سبب نیک کردار بودن آزار می‌بینند، زیرا ایشان از برکات ملکوت آسمان بهره‌مند خواهند شد.

(انجیل متی،۱۰- ۱ :۵)

گمان بر این است که فقط "عشق الهی" بلوغ می خواهد،در حالی که "عشق زمینی " نیز بلوغ می طلبد.

دنیا کوچکتر از آن است

که گم شده ای را در آن یافته باشی

هیچ کس اینجا

گم نمی شود

آدم ها به همان خونسردی که آمده اند

چمدانشان را می بندند

و

ناپدید می شوند

یکی در مه

یکی در غبار

یکی در باران

یکی در باد

و بی رحم ترینشان در

برف

آنچه به جا می ماند

رد پائی است

و خاطرهای که هر از گاه پس می زند

مثل نسیم

سحر

پرده های اتاقت را

کتاب چهار میثاق با عنوان فرعی، کتاب خرد سرخپوستان تولتک، اثری ماندگار از دون میگوئل روئیز است. در تقدیم نامه‌ى کتاب چهار میثاق آمده است:

تقدیم به حلقه‌ى آتش؛ آنان که این راه را رفته‌اند، آنان که در راهند و آنان که خواهند آمد تا قدم در راه بگذارند.

این کتاب خردنامه‌ى مردمان سرخ است؛ مردمانى آگاه به ذات و خرد آدمى. آن‌ها که تن و روان را از هم گسسته نمى‌پنداشتند و مى‌دانستند هرچه هست در پیوند با مام طبیعت تجلى مى‌یابد. دون میگوئل روئیز، مردى از تبار تولتک ها، بومیانِ امریکاى مرکزى است که با نگارش این کتاب سعى در انتقال مفاهیم والاى انسانى، از نسل‌هاى گذشته به نسل حاضر و آینده را دارد. او سعى کرده با ودیعه گذاشتنِ باورهاى بنیادینى که جهان را پاکتر و روشن‌تر مى‌کند، رویاى مشترک سیاره‌ى زمین را تغییر دهد.

شکستن میثاق های قدیمی

بعد از این که چهار میثاق در کتاب گفته می شود، نوبت می رسد به اینکه چه طور میثاق های قدیمی را در هم شکست. برای این کار سه راه وجود دارد:

راه اول: آگاهی پیدا کنیم. اگر آگاه نباشیم که یک سری میثاق های اشتباه و منفی داریم، قاعدتا نمی توانیم اقدام خاصی برای آنها داشته باشیم. باید آگاه شویم که در تمام مدت در حال رویا دیدن هستیم. آگاه شویم که زندگی ما نتیجه باورهای ماست و اگر به این درک رسیدیم که آنچه باور کردیم را باور نداریم، آن وقت است که می توانیم آن ها را تغییر دهیم.

 باید فهرستی از همه میثاق ها و باورهای محدود کننده تهیه کرد که مبتنی بر ترس هستند و این آغاز تغییر می باشد. همچنین همین که میثاق های جدید را تکرار و تمرین می کنیم باعث می شود که میثاق های قدیمی، ضعیفتر شوند و همین تمرین کردن است که از ما استاد می سازد.

راه دوم: بر رفتارهای خود تسلط داشته باشیم. هر روز مقدار خاصی از انرژی جسمی، روحی و عاطفی را در اختیار داریم که وقتی صبح از خواب بیدار می شویم، اختیار کامل آن را داریم که چگونه از آن انرژی ها استفاده کنیم. اگر مثلا اجازه دهیم که عواطف جای ما تصمیم بگیرند، ممکن است انرژی زیادی را از دست بدهیم و نتوانیم انرژی برای تغییر خود داشته باشیم.

در واقع باید مثل یک جنگجو باشیم. جنگجو به جای اینکه بر دیگران تسلط داشته باشد، بر عواطف و نفس خود تسلط دارد. در واقع، جنجگو می داند که چه موقع باید عواطف خود را بروز دهند و زمان آن نه زودتر و نه دیرتر از آن است.

راه سوم: در آغوش کشیدن فرشته مرگ است. منظور این است که به یاد داشته باشیم که هر لحظه ممکن است عمر ما تمام شود و وقتی که ما در اختیار داریم بسیار محدود است. ممکن است که سال های زیادی عمر کنیم ولی این را هم باید در نظر بگیریم که عمر چیزی نیست که بشود کاملا آن را پیش بینی کرد.

وقتی با چشمان ترس به دنیا می نگریم به هیچ چیز و هیچ کس اعتماد نداریم.

تصور کنید که ذهن انسان هم مثل پوست اوست. وقتی به پوست سالم دست میزنیم احساس خوشایندی داریم. حالا تصور کنید که پوست ما زخمی شده و چرک کرده است اگر به پوست زخمی دست بزنید به آن صدمه میزنید پس سعی میکنید آنرا بپوشانید و محافظت کنید ،دوست ندارید کسی به زخم شما دست بزند چون آزار میبینید. 

حالا تصور کنید که همه انسانها دچار ناراحتی پوستی هستند هیچکس نمی تواند به دیگری دست بزندچون به او آسیب می رساند . همه زخم دارند پس زخم و درد و رنج عادی به نظر می رسد و ما فکر میکنیم روال عادی است . اگر همه انسانها زخم پوستی داشته باشند به سختی همدیگر را در آغوش میگیریم چون این کار دردناک است. بنابراین نیاز پیدا میکنیم که بین خود و دیگران فاصله زیادی ایجاد کنیم. 

ذهن بشری دقیقا به پوست زخمی و چرکین می ماند. هر انسانی جسمی عاطفی دارد که کاملا از زخمهای چرکین پوشیده شده است. هر زخمی با یک سم عاطفی چرکی شده. سم همه عواطفی که موجب رنج کشیدن ما میشود مثل نفرت، خشم، حسادت و غم. یک عمل غیر عادلانه زخمی را در دل ما میگشاید و ما با سم عاطفی واکنش نشان میدهیم . به دلیل باورهایی که درباره بی عدالتی و انصاف در سر داریم. ذهن به قدری سمی و پر از سم است که همه آنرا طبیعی میدانند . ولی عادی نیست. انسانها روحا” بیمار هستند و این بیماری ترس نام دارد. نشانه های این بیماری همه عواطفی است که موجب رنج بشر میشوند خشم نفرت حسادت و خیانت. 

وقتی ذهن بسیار ترسیده باشد و زخمها بسیار دردناک باشند رفتار روان پریشانه ظاهر میشود. و قطع رابطه با جهان بیرون بهتر و مطمئن تر به نظر میرسد. 

اگر بتوانیم وضعیت ذهنی خود را بیماری بدانیم راه مداوای آنرا میابیم. دیگر ومی ندارد که به رنج کشیدن ادامه دهیم. اول از همه به حقیقت نیاز داریم تا زخمهای عاطفی را بگشاید ، زهر آنهارا خارج کند وزخمهارا کاملا شفا دهد. باید کسانی را که احساس میکنیم در حق ما ظلم روا داشته اند ببخشاییم. نه به آن دلیل که لایق بخشایشند بلکه به این دلیل که ما خودرا بیش از آن دوست داریم که بخواهیم بهای آنرا بپردازیم. بخشایش تنها راه شفا یافتن است . میتوانیم احساس رنجش را رها کنیم و بگوییم دیگر کافیست من دیگر نمیخواهم قاضی بزرگی باشم که که علیه خود رای میدهم، دیگر نمیخواهم خودم را مورد آسیب و سواستفاده قرار دهم دیگر نمیخواهم قربانی باشم. 

وقتی خودتان را بخشیدید احساس طرد خویشتن در ذهن شما از بین میرود و پذیرش خویشتن آغاز میشود و عشق به خود با چنان شدتی رشد میکند که خود را همانگونه که هستید میپذیرید و این آغاز انسان آزاد است. بخشایش کلید آزادیست. وقتی کسی را ببینید بی آنکه واکنش عاطفی نامطلوب نسبت به او داشته باشد میفهمید اورا بخشیده اید. 

وقتی کسی به زخم قدیمی دست بزند و این شما را نیازارد میفهمید موفق به بخشیدن شده اید. حقیقت مثل تیغ جراحی دردناک است چون زخم هایی راکه توسط دروغ ها پوشیده شده اند باز میکند و شفا آغاز میشود. این دروغها را ما نظام انکار مینامیم . خوب است که نظام انکار داریم چون اجازه میدهد زخمهارا بپوشانیم و به فعالیت ادامه دهیم. اما وقتی دیگر زخمی نداریم یا سمی نداریم نیازی به دروغ گفتن نیست. چون دیگر ذهن سالمی داریم که مثل پوست سالم میتواند لمس شود بی آنکه آزار ببیند. 

وقتی ذهن پاکیزه سالم است لمس شدن برایش خوشایند است …. 

ما زبان را ننگریم و قال را         ما روان را بنگــریـم و حال را

همه می پرسند چیست در زمزمه ی

مبهم آب

چیست در همهمه ی دلکش برگ

چیست در بازی آن

ابر سپید

روی این آبیِ آرام بلند

که تو را می برد اینگونه به

ژرفای خیال

چیست در خلوت خاموش کبوترها

چیست در کوشش بی حاصل

موج

چیست در خنده ی جام

که تو چندین

ساعت

مات و مبهوت به آن می نگری

نه به

ابر

نه به آب

نه به برگ

نه به این آبیِ

آرام بلند

نه به این خلوت خاموش کبوترها

نه به این

آتش سوزنده که لغزیده به جام

من به این جمله نمی اندیشم

من مناجات درختان را هنگام

سحر

رقص عطر گل یخ را با باد

نفس پاک

شقایق را در سینه ی کوه

صحبت چلچله ها را با صبح

نبض پاینده ی هستی را در

گندمزار

گردش رنگ و طراوت را در گونه ی گل

همه را

می شنوم

می بینم

من به این

جمله نمی اندیشم

به تو می اندیشم

ای سراپا همه

خوبی

تک و تنها به تو می اندیشم

همه

وقت

همه جا

من به هر حال که باشم به تو می اندیشم

تو بدان این را

تنها تو بدان

تو بیا

تو بمان با من

تنها تو بمان

جای مهتاب، به تاریکی شب ها، تو بتاب

من فدای تو به جای همه

گل ها، تو بخند

اینک این من که به پای تو درافتادم باز

ریسمانی کن از آن

موی دراز

تو بگیر

تو ببند

تو بخواه

پاسخ چلچله ها را تو بگو

قصه ی ابر،

هوا را تو بخوان

تو بمان با من تنها، تو بمان

در رگ ساغرِ هستی تو بجوش

من همین یک

نفس از جرعه ی جانم باقی ست

آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش

امشب،شب لیلة الرغائب است.

کلمهٔ رغائب» جمع رغیبه» است و به دو معنا بکار رفته است:

یک- به معنای چیزی که مورد رغبت و میل است . بنابر معنای اول، لیلة الرغائب» شبی است که میل و توجه به عبادت و بندگی در آن در نزد بندگان بسیار است و بندگان خدا در این شب گرایش زیادی به رفتن به در خانه خدا و ارتباط و انس با او دارند.

دو- به معنای عطا و بخشش فراوان است. بر پایهٔ معنای دوم، لیلة الرغائب» شبی است که در آن عطاء و بخشش خدا بسیار است و بندگان با رو آوردن به بارگاه خدای بخشنده و ابراز خشوع و خضوع  در برابر بزرگی او ، شایستهٔ دریافت انعام و عطا و بخشش بی کرانهٔ خدای منان می‌شوند. 

- در هر معنی، امشب،شب خاصی است.افراد هوشمند از کنار امشب به راحتی نمی گذارند.چرا که گره های بسته، در این شب گشوده می گردند و بیماری های لاعلاج و صعب العلاج در چنین شب خاصی،درمان می گردند و آرزوهای دست نیافتنی، در این شب قابل حصول و وصول می شوند. لذا امشب را باید دریافت.

برای امشب اعمالی از سوی پیامبر مکرم اسلام توصیه شده است که شرح آن در مفاتیح الجنان آمده است.

نادر ابراهیمی،تفاوت دوست داشتن و عشق را چنین می سراید:

به

شدت گرفتارم و نمی رسم فردا یا پس فردا به وبلاگم سر بزنم؛ لذا تصمیم گرفتم پیش از طلوع بهار و اغاز سال نو،آن را به تک تک عزیزانی که دلم براشون پر پر می زنه و همیشه از

خدا بهترین ها رو براشون آرزو کرده و می کنم؛ تبریک عرض کنم و بگویم که دوستشون دارم .

خداوندا روزت مبارک .

روز عشق را فقط به تو می توان

تبریک گفت .

تو که عشقت آسمانی ست .

و ثمره ی عشقت

آرامش است .

تو که رنگ و بوی عشقت فرق می کند .

تو عشقت

خالص و ناب است .

تو بی حساب می دهی .

بی دلیل توبه می پذیری .

بی توقع

برکت می دهی .

و بی منت یاری می کنی .

واقعا که تنها تو سزاوار کلمه ی

عاشق هستی .

عشقی که خالصانه به بنده ات تقدیم می کنی .

دوست داشتن های ما

بوی نیاز می دهد .

عشقمان از روی هوس است تا محبت .

دوست داشتنمان برای

دل خودمان است .

و توقع، زیربنای عشقمان است .

هوا هوای بهار است و باده باده ی ناب

به خنده خنده بنوشیم

جرعه جرعه شراب

در این پیاله ندانم چه ریختی، پیداست

که خوش به جان هم افتاده اند آتش و آب

فرشته روی من، ای

آفتاب صبح بهار

مرا به جامی از این آب آتشین دریاب

به جام هستی ما، ای شراب

عشق بجوش

به بزم ساده ما، ای چراغ ماه بتاب

گل امید من امشب شکفته در بر من

بیا و یک نفس ای چشم

سرنوشت بخواب

مگر نه خاک ره این خرابه باید شد

بیا که کام بگیریم ازین جهان خراب

بوی

باران، بوی سبزه، بوی خاک

شاخه های شسته، باران خورده، پاک

آسمان آبی و ابری سپید

برگ های سبز

بید

عطر نرگس رقص باد

نغمه ی

شوق پرستو های شاد

خلوت گرم کبوتر های مست .

نرم نرمک می رسد اینک

بهار

خوش به حال روزگار

خوش به حال چشمه ها و

دشت ها

خوش به حال دانه ها و سبزه ها

خوش به حال

غنچه های نیمه باز

خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز

خوش به حال جام

لبریز از شراب

خوش به حال آفتاب

زمزمه فریدون مشیری از بهار

جناب عراقی در دیوان اشعارش،غزل معروفی به شرح زیر دارد؛ دوستانی که دستی در تفسیر شعر دارند؛ مصرع رنگی شده در متن غزل را تبیین کنند.

قبل از عید نشریه ایران با عنوان کتابچه بهار 1398، از 17 اقتصاددان برجسته کشور پرسیده بود چه کتابی را به مردم ایران پیشنهاد می دهید که در ایام تعطیلات نوروز مطالعه نمایند. 6 نفر از آنان به طور مشخص (البته جداگانه) کتابِ: چرا ملت ها شکست می خورند را معرفی کردند!!! ما نیز خواندن آن را به شما عزیزان توصیه می نماییم.مروری بر این کتاب داشته باشیم:

[چرا ملت‌ها شکست می‌خورند؟(?Why Nations Fail) : ریشه‌های قدرت، شکوفایی و فقر (The Origins of Power, Prosperity, and Poverty) ]نام کتابی است نوشته اقتصاددانان

آمریکایی،

دارون عجم‌اوغلو (Daron Acemoglu ) استاد دانشگاه

ام‌آی‌تی و

جیمز رابینسون(James A. Robinson) استاد دانشگاه

هاروارد، که در مارس ۲۰۱۲ چاپ شده‌است. این کتاب سعی می‌کند پایه‌ ای‌ترین سؤال اقتصاد و ت جهانی را جواب بدهد که چرا بعضی کشورها، مانند

نروژ، در حال شکوفایی هستند ولی بعضی کشورها، مانند

مالی، در حال سقوط؟ این کتاب برای خواننده غیر متخصص نوشته‌شده‌است.

نویسندگان کتاب عواملی مثل جغرافیا، آب‌وهوا، منابع طبیع و فرهنگ را به عنوان عواملی که ملت‌ها را به فقیر و غنی تقسیم کنند، ردمی‌کنند. در عوض آن‌ها موسسات ی و اقتصادی که برآمده از خود ملت‌ها هستند را عامل پیشرفت اقتصادی می‌داند. این کتاب حکومت‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کند: مشارکتی (به

انگلیسی: Inclusive) و انحصاری (به

انگلیسی: Exclusive). در حکومت‌های مشارکتی موسسات اقتصادی و ی به‌جای این‌که مشارکت در امور اقتصادی را محدود به عده‌ای معدود از خواص و سازمان‌های دولتی نمایند، باعث تشویق و ترغیب اکثریت مردم برای مشارکت در امور اقتصادی می‌شوند. این امر مستم وجود قانون و ضوابط قوی در رابطه با

حق مالکیت خصوصی، حاکمیت بیطرفانه قانون، خدمات همگانی با امکان تبادل و قراردادهای عادلانه، امکان ورود شرکت‌های جدید به بازار و دولتی که خواهان ودارای قابلیت اجرای این شرایط و پیش نیازها باشد است.

در نقطه مقابل موسسات مشارکتی، موسسات اقتصادی انحصاری با به‌کار گرفتن امکانات و منابع اکثریت در خدمت منافع گروهی محدود و انگشت‌شمار قرار دارند. آن‌ها نه مدافع حق مالکیت می‌باشند و نه باعث ایجاد انگیزه برای فعالیت‌های اقتصادی می‌شوند. در این حکومت‌ها شروع یک کسب و کار جدید غیرممکن است، چراکه بازار به‌صورت انحصاری در دست دولت یا نور چشمی‌ها خواهد بود.

من مسلمانم
قبله ام ،یک گل سرخ
جانمازم ،چشمه

مُهرم نور
دشت ،سجاده من
من وضو با تپش پنجره‌ها می‌گیرم
در نمازم جریان دارد ماه، جریان دارد طیف
سنگ از پشت نمازم پیداست
همه ذرات نمازم، متبلور شده است

من نمازم را وقتی می‌خوانم
که اذانش را باد، گفته باشد سر گلدسته سرو
من نمازم را پی "تکبیره الاحرام" علف می‌خوانم
پی "قد قامت" موج

کعبه ام بر لب آب
کعبه ام زیر اقاقی هاست
کعبه ام مثل نسیم، می‌رود باغ به باغ، می‌رود شهر به شهر
"حجر الاسود" من، روشنی باغچه است

رحیم محمدی در رومه دنیای اقتصاد راجع به کتابِ: سنت گرایی بازتابی؛چنین توضیح می دهد:

در اسفندماه کتابی از دکتر کرامت‌الله راسخ به دستم رسید. عنوان کتاب سنت‌گرایی بازتابی؛ مبانی جامعه‌شناسی ی ایران ـ عصر قاجار» است که ازسوی انتشارات آگاه به چاپ رسیده است. وقتی این کتاب را می‌خواندم بجا و مناسب دیدم ارزیابی و مرور کوتاهی بر همین کتاب بنویسم تا ضمن معرفی کتاب به اهالی جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی ایران، ادای دِینی نیز از این قلم به مناسبت کوشش‌های مداوم دوست گرانمایه‌ام و جامعه‌شناس ایرانی دکتر کرامت‌الله راسخ صادر شده باشد. این کتاب از سه بخش تشکیل شده است؛ نویسنده در بخش نخست به‌صورت گذرا به توضیح دو مفهوم سنت» و بازتابی» پرداخته است و اشاره‌ای هم به رویکرد نظری خود کرده است، آن گاه زمینه تاریخی سنتِ بازتابی را در ایران معاصر مطرح کرده است.

دکتر ویکتورفرانکل،روانپزشک انسان گرا و پایه گذار مکتب معنا درمانی؛ عشق را براساس ماهیت درونی انسان به سه مرتبه تقسیم می‌کند:

1. عشق جنسی، 2. عشق روانی یا شهوی، 3. عشق .

 1- عشق جسمی(جنسی):

در این مرحله، عاشق در بیرونی‌ترین لایة وجودی معشوق، یعنی لایة جسمانی و غریزی او، نفوذ می‌کند و فقط در بند جسم و غریزه است.

فرانکل می‌گوید: ما نشان می‌دهیم که چگونه انسان به‌عنوان عاشق، می‌تواند نسبت به ساختار چندلایه‌ای وجود آدمی واکنشی متفاوت نشان دهد؛ زیرا در آدمی سه لایة جسمانی، روانی وجود دارد در این حالت هم سه نگرش احتمالی موجود است. ابتدایی‌ترین نگرش، معطوف به خارجی‌ترین لایه (جسمانی) است. این لایه نگرش جنسی است. اتفاق می‌افتد که ظاهر جسمانی شخص دیگر (یار) از نظر جنسی تحریک‌کننده باشد و این تحریک‌کنندگی، سائق جنسی را در شخصی که از نظر جنسی مستعد است، به کار اندازد و مستقیماً بر موجودیت جسمانی او اثر گذارد در این صورت شخص در حالت هیجان جسمانی است.

2- عشق روانی (شهوی):

در این مرحله، عشق‌ورزی عاشق از مرحلة جسمی عبور می‌کند و در روان معشوق نفوذ می‌کند. فرانکل در این مورد چنین می‌گوید:

یک گام بالاتر از عشق جنسی، نگره‌های شهوی نسبت به یار است. شخص مستعد عشق به مفهوم ویژة کلمه شهوی» فقط از نظر جنسی به هیجان نیامده است بلکه اگر ما موجودیت جسمانی یار را به‌عنوان بیرونی‌ترین لایة او تصور کنیم، می‌توان گفت که عشق‌ورزی در این مرحله در لایة عمقی‌تر بعدی نفوذ می‌کند و وارد ساختار روانی یار می‌شود. این نوع عشق مشابه همان چیزی است که عامة مردم آن را خاطرخواهی» می‌نامند و ما خاطرخواه ویژگی‌های روانی یار شده‌ایم. در این مرحله از عشق، دیگر شخص در حالت هیجان جسمانی صِرف نیست بلکه هیجان روانی‌اش تحریک شده است. تحریک با روان ویژه (نه یگانه) یار و بهتر بگوییم با صفت‌های مَنشی ویژه ی یار تحریک شده است. پس نگره ی ، نگره به خاطرخواهی، معطوف  به وجود روانی است اما این نوع عشق هم تا عمق وجود یار نفوذ نمی‌کند. نفوذ در عمق وجود یار با عشق است.

3- عشق :

در این مرحله از عشق، عشق‌ورزی از لایه‌های جسمانی و روانی معشوق می‌گذرد و در روح او نفوذ می‌کند؛ به‌گونه‌ای که عاشق صفات معشوق را پیدا کرده خود را فراموش می‌کند.

فرانکل می‌گوید: عشق ، تنها شیوه‌ای است که با آن می‌توان به اعماق وجود انسانی دیگر دست یافت و هیچ‌کس توان آن را ندارد که جز از راه عشق به جوهر وجودی انسانی دیگر راه یابد. عشق ورزیدن نشانة ارتباط یافتن با دیگری به‌عنوان شخصی است. جنبه ی عشق است که ما را یاری می‌دهد تا صفات اصلی و ویژگی‌های واقعی محبوب را ببینیم و حتی چیزی را که بالقوه در اوست و باید شکوفا گردد، درک کنیم. 

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت

روزی که کمترین سرود
بوسه است
و هر انسان
برای هر انسان
برادری ست
روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل افسانه ایست
و قلب
برای زندگی بس است

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی
روزی که آهنگ هر حرف، زندگی ست
تا من به خاطر آخرین شعر، رنج جستجوی قافیه نبرم
روزی که هر حرف ترانه ایست
تا کمترین سرود بوسه باشد

روزی که تو بیایی، برای همیشه بیایی
و مهربانی با زیبایی یکسان شود
روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم .

و من آنروز را انتظار می کشم
حتی روزی
که دیگر
نباشم»

شاملو

من مسلمانم
قبله ام ،یک گل سرخ
جانمازم ،چشمه

مُهرم نور
دشت ،سجاده من
من وضو با تپش پنجره‌ها می‌گیرم
در نمازم جریان دارد ماه، جریان دارد طیف
سنگ از پشت نمازم پیداست
همه ذرات نمازم، متبلور شده است

من نمازم را وقتی می‌خوانم
که اذانش را باد، گفته باشد سر گلدسته سرو
من نمازم را پی "تکبیره الاحرام" علف می‌خوانم
پی "قد قامت" موج

کعبه ام بر لب آب
کعبه ام زیر اقاقی هاست
کعبه ام مثل نسیم، می‌رود باغ به باغ، می‌رود شهر به شهر
"حجر الاسود" من، روشنی باغچه است

هوا هوای بهار است و باده باده ی ناب

به خنده خنده بنوشیم

جرعه جرعه شراب

در این پیاله ندانم چه ریختی، پیداست

که خوش به جان هم افتاده اند آتش و آب

فرشته روی من، ای

آفتاب صبح بهار

مرا به جامی از این آب آتشین دریاب

به جام هستی ما، ای شراب

عشق بجوش

به بزم ساده ما، ای چراغ ماه بتاب

گل امید من امشب شکفته در بر من

بیا و یک نفس ای چشم

سرنوشت بخواب

مگر نه خاک ره این خرابه باید شد

بیا که کام بگیریم ازین جهان خراب

بوی

باران، بوی سبزه، بوی خاک

شاخه های شسته، باران خورده، پاک

آسمان آبی و ابری سپید

برگ های سبز

بید

عطر نرگس رقص باد

نغمه ی

شوق پرستو های شاد

خلوت گرم کبوتر های مست .

نرم نرمک می رسد اینک

بهار

خوش به حال روزگار

خوش به حال چشمه ها و

دشت ها

خوش به حال دانه ها و سبزه ها

خوش به حال

غنچه های نیمه باز

خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز

خوش به حال جام

لبریز از شراب

خوش به حال آفتاب

زمزمه فریدون مشیری از بهار

در زبان عشق، هوا همیشه معطر است.

در زبان عشق، واژگان همواره نرم و لطیف و مهربانند.

در زبان عشق، هرگز کسی با کسی به تندی سخن نمی گوید.

در زبان عشق، واژگان بوی خشونت،نفرت،کینه  و دشنامی نمی دهند.

در زبان عشق، قضاوت و سنجش راهی ندارند.

در زبان عشق، معیار و ارزش وجود ندارند.

در زبان عشق،احساسات وعواطف توصیفی و شرطی،اعتباری ندارند.

در زبان عشق؛ انسان ،گرگِ انسان نیست؛

بل که انسان؛ هم زبان ،هم دل ، هم سر و هم راهِ انسان است.

سیرز و وون (A.Sears&Y.Vonne) در پژوهشی  با عنوانِ (Citizenship Education) که در سال 2005 میلادی در کشور کانادا به انجام رسانده اند؛ برای یک "شهروند مطلوب "  ویژگی های زیررا خاطر نشان کرده اند به نظر می رسد که بشود این ویژگی ها را به سایر جوامع نیز تعمیم داد:

1-   داشتن توانایی مذاکره و مشارکت با دیگران؛ احترام گذاردن به تفاوت ها و تضادها؛ گوش دادن سازنده به دیگران؛ توانایی به دست آوردن داده ها ی مورد نیاز از کتابخانه ها، اینترنت و نشست های عمومی ؛ و بیان ایده ها.

2-   داشتن اطمینان و جرأت برای فراکنشی عمل کردن؛ باورهای مستقل؛ مسئولیت پذیری و استقلال فردی،مالی،ی و غیره.

3-   داشتن دانش مناسب وکافی در باره ی اموری چون: چگونگی سازمان یافتن جامعه؛ شیوه ی عملکرد دولت محلی و ملی؛آگاهی از باورها و دیدگاه های اساسی احزاب ی عمده ی کشور و ایدئولوژی و فلسفه ی ی.

1-      از کدام جنبه شخصیت ات خوشت می آید؟

2-      از کدام جنبه شخصیت ات بدت می آید؟

3-      از چه رنگی،بیشتر خوشت می آید؟

4-      از چه میوه ای بیشتر خوشت می آید؟

5-      از چه غذایی بیشتر خوشت می آید؟

6-      از چه نام پسری بیشتر خوشت می آید؟

7-      از چه نام دختری بیشتر خوشت می آید؟

8-      از میان شعرای قدیم، کدام را بیشتر می پسندی؟

9-      از میان شعرای جدید، کدام را بیشتر می پسندی؟

10-  از چه رنگ چشمی،بیشتر خوشت می آید؟

11-  از چه رنگ پوستی بیشتر خوشت می اید؟

12-  از میان مطالب هنری،ادبی،اخلاقی،دینی،فلسفی،علمی،تاریخی،اسطوره ای،تخیلی و غیره، کدام را بیشتر می پسندی؟

13-  کدام شهر ایران را خیلی می پسندی؟

14-  دوست داری در کدام شهر ایران ساکن شوی؟

15-  کدام کشور جهان را می پسندی؟

16-  کدام شهر جهان را می پسندی؟

17-  میل داری در کدام کشور جهان ساکن شوی؟

18-  میل داری در کدام شهر جهان ساکن شوی؟

19-  جالب ترین کتابی که خوانده ای؟

20-  چه کتابی را برای خواندن به دیگران پیشنهاد می کنی؟

21-  دیدنی ترین جایی که تاکنون دیده ای؟

22-  اگر توفیق چاپ و نشرکتابی را داشته باشی، آن را به چه کسی تقدیم می کنی؟

23-   ازمصاحبت با چه کسی بیشتر لذت می بری؟

24-  از چه زبان داخلی بیشتر خوشت می آید؟

25-  از چه زبان خارجی بیشتر خوشت می آید؟

26-  کدام نویسنده ی فارسی زبان را دوست داری؟

27-  کدام نویسنده ی خارجی را دوست داری؟

28-  کدام شخصیت ی ایران را دوست داری؟

29-  از چه گلی بیشتر خوشت می آید؟

30-  از چه حیوانی بیشتر خوشت می آید؟

31-  از چه طبیعتی بیشتر لذت می بری؟

32-  دوست داری اوقات فراغت خود را چگونه پُر کنی؟

33-  کدام سریال داخلی را می پسندی؟

34-  کدام فیلم سینمایی داخلی را می پسندی؟

35-   کدام سریال خارجی را می پسندی؟

36-  کدام فیلم سینمایی خارجی را می پسندی؟

37-  کدام شخصیت ی خارج ازایران را دوست داری؟

38-  کدام تیم فوتبال باشگاهی درایران را دوست داری؟

39-  کدام تیم فوتبال باشگاهی خارجی را دوست داری؟

40-  کدام فوتبالیست داخلی(قدیم و جدید) را بیشتر از سایرین دوست داری؟

41-  کدام فوتبالیست خارجی(قدیم و جدید) را بیشتر از سایرین دوست داری؟

42-  کدام کارگردان داخلی ( زن و مرد) را دوست داری؟

43-  کدام بازیگر داخلی ( زن و مرد) را دوست داری؟

44-  کدام کارگردان خارجی( زن و مرد) را دوست داری؟

45-  کدام بازیگر خارجی (زن و مرد) را دوست داری؟

46-  دوست داری با کدام بلاگر دیدار داشته باشی؟

47-  دوست داری با کدام کامنتر دیدار داشته باشی؟

48-   جذاب ترین وبلاگ از نظرشما؟

49-  اگر رئیس جمهور شوی،اولین اقدامت چیست؟

50-  اگر توفیق صحبت رودررو با خدا را داشته باشی، به او چه خواهی گفت؟

نیما عشق را تنها در مفهوم والا و گستردهی آن می پذیرد و می گوید:

شاعری که فقط غزل می سراید و موضوع عشق او، عامیانه و همان عشقی است که هر باشعوری دارد، گمان نمی کنیم تصویری چنان چنگ به دل زن باشد. این عشق را بسنجید با آثارشاعرانی که عشق شاعرانه پیدا کرده اند و این کیما، سراپای حرفهای عاشقانه آنها را در هر جا، در موضوع های عاشقانه هم تغییر داده است. در بین شعرای ما حافظ و ملا، عشق شاعرانه دارند. »

وی در ادامه می گوید:

در بین شعرای ما، حافظ و ملا عشق شاعرانه دارند، همان عشق و نظر خاصی که همپای آن است و شاعر را به عرفان می رساند. در سعدی این خاصیت بسیار کم است، عشق او عشق عادی است. عشقی که شهوت را بدل به احساسات کرده است. »

نیما یوشیج(1368)؛ دربارة شعر و شاعری ؛ گردآوری: سیروس طاهباز؛ دفترهای زمانه؛چاپ اول.

شاملو چه زیبا سروده:

برای زیستن دو قلب لازم است

قلبی که دوست بدارد، قلبی که دوستش بدارند

قلبی که هدیه کند

قلبی که بپذیرد

قلبی که بگوید

قلبی که جواب بگوید

قلبی برای من،

قلبی برای انسانی که من می‌ خواهم

تا انسان را در کنار خود حس کنم

.

انسانی که مرا برگزیند

انسانی که من او را برگزینم

انسانی که به دست های من نگاه کند

انسانی که به دست هایش نگاه کنم

انسانی در کنار من

تا به دست های انسان نگاه کنیم

انسانی در کنارم، آینه یی در کنارم

تا در او بخندم، تا در او بگریم.

بابا لنگ دراز عزیزم

تمام

دلخوشی دنیای من به این است که ندانی و دوستت بدارم!

وقتی می فهمی و میرانی ام،

چیزی درون دلم فرو می ریزد .

چیزی شبیه

غرور!

بابا لنگ دراز عزیزم،

لطفا گاهی خودت را به

نفهمیدن بزن و بگذار دوستت بدارم .

بعد از تو هیچکس الفبای روح و خطوط قلبم را نخواهد خواند .

نمی گذارم . نمی خواهم .!

بابا لنگ درازِ من،

همین که هستی

دوستت دارم .

حتی سایه ات را که هرگز به آن نمی رسم .!

فرازی از کتابِ: ب

ابا لنگ دراز اثر

جین وبستر»

این ایّام مصادف است با کتاب و نمایشگاه کتاب و بازدید از غرفه ها و دست آخر خرید کتاب. به یُمن این ایام شعرِ عباس یمینی شریف را با هم زمزمه می کنیم و در صورت خوشآمد، به چند سوال بعد از آن نیز پاسخ دهید؛ سپاس

من یار مهربانم

دانا و خوش بیانم

گویم سخن فراوان

با آنکه بی زبانم

پندت دهم فراوان

من یار پند دانم

من دوستی هنرمند

با سود و بی زیانم

از من مباش غافل

من یار مهربانم

1-مختصات یه کتاب خوب،چیست؟

2- در انتخابِ کتاب، به چه نکاتی توجه می کنید؟

3- چه کتاب یا کتاب هایی را برای خواندن به دیگران،معرفی می کنید؟ و چرا؟

کودکی و نوجوانی

رابعه دختر کعب قُزداری که به رابعه بلخی هم شناخته شده‌است،

شاعر پارسی‌گوی نیمه نخست

سده چهارم هجری (

۹۱۴-

۹۴۳میلادی) است. وی طبق اسناد موجود، نخستین شاعر زن پارسی گوی است. پدرش

کعب قزداری، از

عربهای کوچیده به

خراسان و فرمانروای

بلخ و

سیستان و

قندهار و

بست بود. از تاریخ ولادت و مرگ رابعه اطلاعات درستی در دست نیست. آنچه قطعیست آن است که او همدوره با

سامانیان و

رودکی بوده تنها مدرک مستند از زندگی رابعه، روایتی‌ست که

عطار نیشابوری در حکایت بیست و یکم کتابِ

الهی‌نامه خویش در بحر هَزج مسدّس محذوف، در چهارصد و اندی بیت آورده‌است. آنچه از این روایت برمی‌آید آنست که رابعه دختر کعب قزداری، والی

بلخ بوده و برادری بنام حارث داشته. کعب علاقه خاصی به رابعه داشته و در پرورش و تعلیم او کوشا بوده و به جهت توانایی‌های بی‌نظیر او در هنر و فنون، او را با لقب

زین‌العرب (زینت قوم

عرب) خطاب می‌کرد. رابعه به استناد گفتار عطار، در سرودن شعر و هنر نقاشی به‌غایت توانمند و در شمشیرزنی و سوارکاری بسیار ماهر بوده‌است.

دیدار با بکتاش

پس از مرگ کعب، حارث بر تخت پدر می‌نشیند و در یکی از بزم‌های شاهانه او، رابعه با

بکتاش، از کارگزاران نزدیک حارث دیدار می‌کند. عطار جایگاه بکتاش در دربار را کلیددار خزانه عنوان کرده‌است. رابعه بی‌درنگ دل به بکتاش می‌بازد و در نهایت دایهٔ رابعه که از علاقه رابعه به بکتاش آگاه می‌شود، میان آن دو واسطه می‌شود. رابعه خطاب به بکتاش نامه‌ای می‌نویسد و تصویری از خویش ترسیم کرده و پیوست آن نامه می‌کند و بدست دایه می‌سپارد تا بدو رساند. چون بکتاش نامه رابعه را می‌خواند و تصویر او را می‌بیند بدو دل می‌بازد و نامه‌اش را پاسخ می‌دهد. این نامه‌نگاری‌های پنهانی ادامه پیدا می‌کند و رابعه اشعار فراوانی خطاب به بکتاش ضمیمه نامه‌ها کرده و برای او می‌فرستد. ظاهراً روزی بکتاش رابعه را در دهلیزی می‌بیند و آستین او را می‌گیرد که چرا مرا چنین عاشق و شیدا کردی اما با من بیگانگی می‌کنی؟» رابعه از او آستین می‌افشاند که عشق من به تو بهانه‌ایست بر عشقی عظیم‌تر» و او را بخاطر افتادن در دام شهوت نکوهش می‌کند.

رابعه در میدان نبرد

بر اساس روایت عطار، روزی لشکر دشمن به حوالی بلخ می‌رسد و بکتاش به همراه سپاه بلخ به نبرد می‌رود. رابعه که تاب بی‌خبری از وضعیت بکتاش را ندارد، با لباس مبدل و روی پوشیده، پنهانی در پس سپاه بلخ به میدان جنگ می‌رود. بکتاش در گیرودار نبرد زخمی می‌شود و رابعه که جان بکتاش را در خطر می‌بیند، شمشیر کشیده و به میانه میدان می‌رود و پس از کشتن تعدادی از سپاهیان دشمن پیکر

نیمه جان بکتاش را بر اسب کشیده از مهلکه نجات می‌دهد:

رابعه و رودکی

در روایت عطار، رابعه روزی در راه با

رودکی که عازم

بخارا بوده دیدار می‌کند. رودکی شیفته توانایی رابعه در سرودن شعر می‌شود و او را تحسین می‌کند و با او به صحبت و مشاعره می‌نشیند. عطار آن واقعه را این‌گونه در الهی‌نامه می‌آورد:

رودکی پس از آن راهی بخارا می‌شود و در بزمی در دربار امیر

سامانی شعری که از رابعه به یادداشت بازگو می‌کند که بسیار مورد پسند امیر می‌افتد و چون از آن سؤال می‌کنند، رودکی داستان آشنایی‌اش با رابعه و عشق او به بکتاش را برای شاه بازگو می‌کند، غافل از اینکه حارث نیز در آن بزم حاضر است و از آن داستان باخبر می‌شود. حارث بسیار خشمگین می‌شود، به بلخ بازمی‌گردد و پس از یافتن صندوقی حاوی اشعار رابعه در اتاق بکتاش، به گمان ارتباط نامشروع آنان، فرمان می‌دهد بکتاش را در زندان افکنده و رابعه را به گرمابه برده و رگِ دستان او را بگشاید و درِ گرمابه را به سنگ و گچ مسدود کنند. روز بعد چون در گرمابه را می‌گشایند، پیکر بیجان رابعه را مشاهده می‌کنند که با خون خویش اشعاری را خطاب به بکتاش با انگشت بر دیوارهٔ گرمابه نگاشته‌است. بکتاش پس از آن، به نحوی از زندان می‌گریزد و شبانه سر از تن حارث جدا می‌کند، سپس بر مزار رابعه رفته و جان خویش را می‌گیرد.

از رابعه جز هفت (به روایتی یازده) غزل و قطعه در دست نیست. ظاهراً تمامی اشعار وی بدست برادرش حارث معدوم گردیده و الباقی در گذر زمان از بین رفته‌است. اما قلیل اشعار بازمانده از وی بیانگر ذوق سرشار وی و تسلط او بر سرایش شعر است. رابعه را مادر شعر پارسی خوانده‌اند.

غزلی از رابعه را با هم زمزمه می کنیم:

تولد و خانواده

مهرانگیز دولتشاهی در سال 1296 خورشیدی در شهر اصفهان دیده به جهان گشود.اوخواهرزاده

صادق هدایت، دختر محمدعلی میرزا شکوه الدوله، وزیر پست و تلگراف و تلفن در

حکومت پهلوی، خواهر مهین دولتشاهی، همسر

مظفر فیروز وزیر کار در کابینه

احمد قوام می‌باشد.

تحصیلات

مهرانگیز دولتشاهی تحصیلات دانشگاهی خود را در

آلمان گذراند و موفق به کسب مدرک

دکترا در رشتهٔ

علوم اجتماعی شد.

فعالیت‌های اجتماعی

مهرانگیز دولتشاهی بخش عمده‌ای از عمر خود را صرف بهبود امور ن ایرانی کرد. وی در سال ۱۳۲۵ خورشیدی، در

سازمان خدمات اجتماعی و انجمن حمایت از زندانیان مشغول به کار شد. وی پیش از سفر کاری به دانمارک، جمعیت راه نو» را تأسیس کرده بود که در جهت احقاق حقوق ن ایرانی فعالیت می‌کرد. او برای اینکه به ت آن زمان نشان دهد فعالیت این جمعیت در جهت بی بندوباری ن جامعه نیست، با تنی چند از ان برجسته زمان من‌جمله

آیت‌الله بروجردی و

امام موسی صدر دیدارهایی داشت.

وی یکی از مبتکران

قانون حمایت خانواده بود که حق طلاق را برای ن به رسمیت می‌شناخت و اختیار همسر دوم را توسط مرد منوط به اجازهٔ همسر اول می‌کرد.

کتاب

جامعه، دولت و جنبش ن ایران از آخرین نوشته‌های مهرانگیز دولتشاهی است.

فعالیت‌های ی

مهرانگیز دولتشاهی به مدت سه دوره، به عنوان نماینده

کرمانشاه در

مجلس شورای ملی حضور داشت.

در دوره وزارت

عباسعلی خلعتبری در

وزارت امور خارجه ایران، از مهرانگیز دولت‌شاهی برای تصدی سفارت ایران در

دانمارک دعوت به عمل آمد و در سال ۱۳۵۴خورشیدی به عنوان اولین سفیر زن عازم سفارت ایران در دانمارک شد و تا زمان پیروزی

انقلاب ۱۳۵۷ به این مأموریت ادامه داد.

درگذشت

فرخ رو پارسا ،در

اسفند سال

۱۳۰۱ در باغی خارج از شهر

قم به دنیا آمد.

مادر وی

فخرآفاق پارسا از فعالان

حقوق ن و مدیر مجله

جهان ن» بوده و پدرش

فرخ‌دین پارسا کارمند

وزارت بازرگانی و مدیر مجله‌های

اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران» و

عصر جدید» بود.

زندگی‌نامه

فرخ‌رو پارسا تحصیلات ابتدایی خویش را در دبستان هما در تهران سپری نمود و برای ادامه تحصیل در دوره متوسطه به

دانشسرای مقدماتی رفت. وی توانست دوره متوسطه را با کسب رتبه اول به پایان رسانده و به

دانشسرای عالی راه یابد.

او در سال ۱۳۲۱

دانشسرای عالی را با اخذ مدرک

لیسانس در رشته

علوم طبیعی به پایان رسانید و به

دانشگاه تهران راه یافت. وی تحصیلات دانشگاهی خویش را در رشته

پزشکی ادامه داد و توانست در سال ۱۳۲۹ با اخذ درجه

دکترا از

دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل گردد.

فرخ‌رو پارسا در سال ۱۳۲۱ با

احمد شیرین‌سخن ازدواج کرد و از همان سال پس از اخذ مدرک

لیسانس از

دانشسرای عالی به تدریس در دبیرستان‌های تهران پرداخت. او پس از پایان تحصیلات دانشگاهی تا مقطع دکترا، علی‌رغم اینکه در رشته

پزشکی دانش‌آموخته شده بود کار

طبابت را رها کرد و ترجیح داد که به کار فرهنگی بپردازد؛ بدین ترتیب او در

وزارت فرهنگ آن دوران مشغول به کار شد.

وی در سال ۱۳۳۳خ به همراه تنی چند از همکارانش

انجمن بانوان فرهنگی» را برای دبیرستان‌های دخترانه آن دوران تأسیس نمود و در سال ۱۳۳۵خ به عنوان یکی از اعضای هیئت رئیسه

شورای همکاری جمعیت‌های بانوان ایرانی» انتخاب شد.

فرخ‌رو پارسا همچنین نخستین مدیر کل زن در ایران بود. در سال

۱۳۳۹ با آغاز به کار

دانشگاه ملی ایران، وی عهده‌دار سِمَت

مدیر کلی دبیرخانه

دانشگاه ملی ایران شد. انتصاب یک زن به این سمت، اعتراضات زیادی را در محافل اداری، فرهنگی و ی تهران به راه انداخت ولی مقامات دانشگاه توانستند از برکناری فرخ‌رو پارسا جلوگیری کنند.

وزارت

او در سال ۱۳۴۷ به عنوان

وزیر آموزش و پرورش انتخاب شد. در هنگام وزارت وی

سیدمحمد حسینی بهشتی(شهید باهنر) و

محمدجواد باهنر(شهید باهنر) در امر تهیه کتابهای درسی از مشاورین فرخ‌رو پارسا و از حقوق‌بگیران آن وزارتخانه بودند.

مرکز اسلامی هامبورگ سالها زیر نظر محمد بهشتی از فرخ‌رو پارسا بودجه دریافت می‌کرد. محمد بهشتی حتی از طرف همان وزارتخانه به ماموریت‌هایی، از جمله به

آبادان، فرستاده شد. محمدجواد باهنر نیز از وزارت آموزش و پرورش تحت وزارت فرخ‌رو پارسا امتیاز تأسیس چند

مدرسه ملی مذهبی را گرفته بود که در نقاط مختلف تهران قرار داشتند.

[۵]

محاکمه و اعدام

پس از

انقلاب ۱۳۵۷ خورشیدی، وی با اتهاماتی چون: حیف و میل اموال بیت المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش و پرورش و همکاری مؤثر با

ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از

وزارت فرهنگ ایران و غیره…» در

دادگاه انقلاب اسلامی شعبه

تهران به ریاست

محمدی گیلانی محاکمه شد و به عنوان

مفسد فی الارض» (عامل فساد بر روی زمین) در تاریخ

۱۸ اردیبهشت سال

۱۳۵۹ برابر با

۸ مه سال

۱۹۸۰ اعدام گردید.

مرده‌شوی‌های انقلابی، از شستن جسد فرخ‌رو پارسا که به نام مفسد فی‌الارض» اعدام شده بود، خودداری کردند. به‌ناچار ن خانواده پیکر او را شستند.

^{منبع:ویکی پدیا}

12 اردیبهشت مقارن است با روز معلم.ضمن گرامیداشت این روز و عرض تبریک و خدا قوت به همه ی آموزگاران،معلمان،دبیران و اساتید فعال و آفریننده ی علم و دانش و پرورش دهنده ی فرزندان این مرزوبوم؛ نگاهی مختصر به سرگذشت زندگی توبا آزموده،از پیشگامان خستگی ناپذیر علم و دانش،بنیانگذار مدرسه ی ناموس می افکنیم:

توبا در ۱۲۵۷ شمسی در خانواده‌ای از

طبقه متوسط در

تهران به دنیا آمد. پدر وی میرزا حسن خان سرتیپ فردی باسواد و

ارتشی بود. وی در خانه نزد آموزگاران سرخانه به تحصیل پرداخت و بعد از ازدواج نیز نزد معلمان خصوصی به آموختن

فارسی و

فرانسه و

عربی ادامه داد.در سال‌های پس از

انقلاب مشروطه باسواد شدن ن و تحصیل علم دختران از مهم‌ترین خواسته‌های

جنبش ن ایران بود و این چنین بود که تلاش‌ها برای تأسیس مدرسه دخترانه آغاز شد.اولین مدرسه دخترانه توسط خانم بی‌بی‌خانم استرآبادی (وزیرف) به نام دبستان دوشیزگان در ۱۲۸۵ شمسی (یک سال قبل از مدرسه ناموس) در

تهران تأسیس شد. اما به دلیل حملات بسیاری که به آن شد، این مدرسه تنها برای مدت کوتاهی پابرجا بود.

در نتیجه توبا آزموده دست به کار شد و مدرسه‌ای را در منزل شخصی خود تأسیس کرد.توبا آزموده به تأسیس مدرسه و آموزش دختران همت گماشت و مدرسه جدیدی را تحت عنوان دبستان دخترانه ناموس در سال ۱۲۸۶ در

خیابان شاهپور )حافظ فعلی) و نزدیک

چهار راه حسن‌آباد تأسیس کرد و به این وسیله نام او ماندگار شد. او توانست در مدتی کوتاه تعداد مدارس دخترانه را به شش دستگاه برساند و در سال ۱۲۹۳، یعنی ۸ سال پس از تأسیس اولین مدرسه، ۳۴۷۴ دختر

دانش آموز را جذب این مدارس کند.

خانم آزموده، این مدارس را به صورت یکی از مهم‌ترین و مجهزترین مدارس متوسطه کامل و کانون پرورش دختران متجدد درآورد. به عبارت دیگر اگر

میرزا حسن رشدیه بنیانگذار مدارس کنونی پسرانه است، توبا آزموده را نیز باید بنیانگذار مدارس دخترانه کنونی دانست.

توبا آزموده در شرایطی زنگ مدرسه ناموس را در خانه خود در خیابان سنگلج، به صدا درمی‌آورد که

شیخ فضل‌الله نوری فتوا داده بود که تأسیس مدارس دختران مخالف با شرع اسلام است.

مدرسه ناموس چند سال بعد از تأسیس به خیابان فرمانفرما و بعد از آن به محل بزرگتری در

خیابان شاهپور)حافظ فعلی) منتقل شد. در این زمان مدرسه ناموس به قدری توسعه یافته بود که به صورت یکی از مهم‌ترین و مجهزترین مدارس متوسطه تهران درآمد و تا پایان دوره دبیرستان آموزش دختران را تأمین می‌کرد، به طوری که در ۱۳۰۷ شمسی اولین گروهِ دیپلمه مدرسه ناموس فارغ‌التحصیل شدند. سری اول فارغ التحصیلان این مدرسه شامل خانم‌ها توران آزموده،

فخرعظمی ارغنون، بی‌بی‌خانم خلوتی، گیلان خانم، فرخنده خانم و مهرانور سمیعی بودند.

توبا علاوه بر دایر کردن مدارس دختران، کلاس‌های

اکابر را نیز جهت جذب ن مسن تر دایر نمود. مردانی که در این فعالیت‌ها به وی کمک می‌کردند، عبارت بودند از: سیدجوادخان سرتیپ، میرزاحسن رشدیه، نصیرالدوله و ادیب الدوله. توبا آزموده به پاس جبران کمک‌ها و هدایت‌های میرزاحسن رشدیه نسبت به این امر، در نظام‌نامه مدرسه مقرر داشته بود که برای همیشه و تا هر زمان که مدرسه ناموس پابرجاست، یکی از دختران خاندانِ رشدیه می‌تواند در آن تدریس کند.

توبا آزموده برای خنثی کردن مخالفتها و تبلیغات سنت‌گرایان امثال

شیخ فضل‌الله نوری و عامه مردم، شیوه‌های مختلفی استفاده می‌کرد. او مشخص کرده بود کتاب‌های مذهبی و

قرآن در همه کلاسها تدریس کنند. همین‌طور عبارات و کلمات قصار بزرگان دین با کمک دو تن از شاگردانش بر دیوارهای مدرسه را برای توجه هر چه بیشتر مردم نصب می‌کرد. او با ترتیب دادن مجالس

روضه‌خوانی یک یا دو بار در سال تبلیغات مغرضانهٔ مخالفان تحصیل دختران را خنثی می‌کرد. به این شکل مدرسه دخترانه ناموس توانست پابرجا باقی بماند^.

مدرسه ناموس به گفته آماری که در

نشریهٔ شکوفه در سال ۱۳۲۹ شمسی به چاپ رسید، ۱۸۵ دانش آموز داشت که با گرفتن شهریه از خانواده‌های مرفه تعداد ۵۰ نفر بدون شهریه تحصیل می‌کردند.

توبا آزموده در اول مهر ۱۳۱۵ شمسی در سن ۵۸ سالگی در تهران درگذشت. بعد از فوت وی مدرسه ناموس تا سال‌ها توسط طوبا مشکوه نفیسی مدیریت شد و در سال ۱۳۱۹ شمسی به

وزارت فرهنگ واگذار شد. نام مدرسه ناموس بعدها به دبیرستان شهناز تغییر کرد.

تک‌آهنگ ناب» علی پهلوان خواننده، آهنگساز، شاعر و ترانه‌سرا در مسابقه بین‌المللی آهنگسازی سال ۲۰۱۸ از بین ۱۹هزار اثر، مقام نخست را در بخش صدای مردم» کسب کرد.

در آستانه ی ورود به ماه دعا و عبادت ،فرازی از معصوم را مرور می کنیم:

امام زین العابدین علیه السلام در مناجات ذاکرین در مقام قدردانی از نعمت های الهی،چنین می گوید:

بارالها،از بزرگترین نعمت های تو این است که

اجازه دادی با تو مناجات کنیم و در پیشگاهت دعا نماییم

و به واسطه دعا با تو سخن بگوییم.»

سیمین دانشور نخستین زن ایرانی بود که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. دکتر سیمین دانشور در سال 1327 توانست اولین مجموعه داستان‌های کوتاهش را با عنوان آتش خاموش» منتشر کند. سیمین دانشور و جلال آل‌احمد در سال 1329 با یکدیگر ازدواج کردند.

سیمین دانشور، نویسنده ایرانی
وی نویسنده و مترجم ایرانی و همسر جلال آل‌احمد بود و در اکثر فعالیت های فرهنگی و اجتماعی همسرش حضور و همکاری داشت. سیمین دانشور نخستین زن ایرانی بود که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت.
مهم‌ترین اثر سیمین دانشور رمان سووشون است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است سووشون از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران به شمار می‌رود. سیمین دانشور همچنین عضو و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران بود.

بیوگرافی سیمین دانشور
سیمین دانشور در 8 اردیبهشت 1300 در شیراز به دنیا آمد. پدرش دکتر محمدعلی دانشور (احیاءالسلطنه) همان کسی است که سیمین دانشور در رمان سووشون» از او به نام دکتر عبدالله خان یاد می‌کند؛ احیاءالسلطنه مردی با فرهنگ و ادب بود و عضو گروه حافظیون که شب‌های جمعه بر سر مزار حافظ جمع می‌شدند و یاد حافظ را زنده می‌داشتند. مادر سیمین دانشور قمرالسلطنه حکمت نام داشت. بانوی شاعر و هنرمند که نقاشی را به فرزندانش می‌آموخت و مدتی هم مدیر هنرستان دخترانه هنرهای شیراز بود سیمین سه برادر و دو خواهر داشت و در خانواده‌ای اهل ذوق و هنر پرورش یافت.
سیمین دانشور، این بانوی داستان‌سرا از کودکی با ادبیات و هنر توسط مادر و پدرش آشنا شد و دوران ابتدایی و متوسط را در مدرسه انگلیسی مهرآئین» به تحصیل پرداخت و در امتحانات نهایی شاگرد اول سراسر کشور شد. سیمین سپس به تهران آمد و در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به تحصیل مشغول شد و در مدرسه‌ای آمریکایی در تهران اقامت گزید.
پدر سیمین دانشور در سال 1320 زمانی که سیمین موفق به اخذ مدرک لیسانس شده بود، درگذشت و با وجود درآمد مکفی پدر و ثروت مادرش برای مدتی مجبور به کار کردن شد. از جمله کارهایی که سیمین دانشور به آن اشتغال داشت، معاونت اداره تبلیغات خارجی و همچنین نوشتن مقاله برای رومه ایران آن زمان با نام مستعار شیرازی بی‌نام» بود و برای مدت کوتاهی نیز در رادیو تهران مشغول بود.

سیمین دانشور در واقع اولین زنی است که داستان نویس بودن را به صورت حرفه‌ای پیش گرفت
دکتر سیمین دانشور در سال 1327 توانست اولین مجموعه داستان‌های کوتاهش را با عنوان آتش خاموش» منتشر کند که برخی از داستان‌های این مجموعه 16 قسمتی، قبلا در رومه کیهان، مجله بانو و امید چاپ شده بود.
سیمین دانشور در واقع اولین زنی است که داستان نویس بودن را به صورت حرفه‌ای پیش گرفت. البته قبل از دانشور هم افرادی بودند، مانند امینه پاکروان که البته به فرانسه می‌نوشت، ولی فارسی را خوب نمی‌دانست، اما در هر حال سیمین دانشور را اولین زن نویسنده ایرانی می‌دانند. سیمین دانشور در دوره‌ای داستان‌نویسی را آغاز می‌کند که حضور زن به عنوان نویسنده خرق عادت بود؛ کاری را که فروغ فرخزاد در شعر انجام می‌دهد، دانشور در داستان ترسیم می‌کند.

آتش خاموش، اولین اثر سیمین دانشور
سیمین دانشور اولین اثر خود، آتش خاموش» را در 22 سالگی نوشت و در 27 سالگی چاپ کرد؛ البته این داستان مشق اول او بود. سیمین دانشور وقتی که آن را به صادق هدایت نشان داد و نظرش را خواست به او گفت اگر من به تو بگویم چطور بنویس و چکار کن دیگر خودت نخواهی بود، بنابراین بگذار دشنام‌ها و سیلی‌ها را بخوری تا راه بیفتی» و (دانشور) ادامه می‌دهد. البته خود سیمین دانشور علاقه چندانی به اولین اثرش نداشت و معتقد بود این مجموعه به مقتضای سنش بسیار رمانتیک است و هرگز اجازه چاپ مجدد آن را نداد.

تحصیل سیمین دانشور در دانشگاه استنفورد

آثار سیمین دانشور
 مجموعه داستان های سیمین دانشور
آتش خاموش، اردیبهشت ۱۳۲۷
شهری چون بهشت، دی ۱۳۴۰
به کی سلام کنم؟، خرداد ۱۳۵۹
از پرنده‌های مهاجر بپرس، ۱۳۷۶
 رمان‌های سیمین دانشور
سَووشون معروف‌ترین اثر دانشور در تیر ۱۳۴۸
جزیره سرگردانی، ۱۳۷۲
ساربانْ سرگردان، ۱۳۸۰
کوه سرگردان
ترجمه‌های سیمین دانشور
سرباز شکلاتی، نوشته برنارد شاو، ۱۳۲۸
دشمنان، نوشته آنتون چخوف، ۱۳۲۸
بنال وطن، نوشته آلن پیتون، ۱۳۵۱
داغ ننگ، نوشته ناتانیل هاثورن
باغ آلبالو نوشته آنتوان چخوف، ۱۳۸۱
ماه عسل آفتابی (مجموعه داستان)، نوشتهریونوسوکه آکوتاگاوا و.
 آثار غیرداستانی سیمین دانشور
غروب جلال، انتشارات رواق، ۱۳۶۰
شاهکارهای فرش ایران
راهنمای صنایع ایران
ذن بودیسم

جاده های بی پایان را دوست دارم

دوست دارم

باغ های بزرگ را

رودخانه های خروشان را

من تمام فیلم هایی که در آنها

زندانیان

موفق به فرار می شوند را دوست دارم

دلتنگ رهایی ام

دلتنگ نوشیدن خورشید

بوسیدن

خاک

لمس آب

در من یک محکوم به حبس ابد

پیر و خمیده

با ذره بینی در دست

نقشه های فرار را

مرور می کند

رسول یونان

او به عنوان اولین بانوی استاد دانشگاه، کرسی نقد ادبی را در

دانشگاه تهران پایه‌گذاری کرد و در عین حال به عنوان یکی از فعالان حقوق زن در ایران شناخته شد. فاطمه رضازاده محلاتی معروف به فاطمه سیاح – (زاده ۱۲۸۱ شمسی در

مسکو و درگذشته ۱۳۲۶ شمسی در

تهران) روشنفکر، دکترای ادبیات و از بنیانگذاران کانون بانوان در

وزارت فرهنگ بود.

او در سال ۱۲۸۱ شمسی در شهر

مسکو متولد شد. پدر او میرزا جعفرخان رضازاده محلاتی، استاد زبان و ادبیات فارسی در مسکو، از ابتدای جوانی به روسیه مهاجرت کرده بود.مادر او آلمانی‌تبار و بزرگ‌شده روسیه بود.

فاطمه سیاح، تحصیلات متوسطه و عالی خود را در مسکو گذراند و از دانشکده ادبیات اونیورسته مسکو در ادبیات اروپایی به گرفتن درجه دکترا نائل شد. موضوع رساله دکترای او،

آناتول فرانس در ادبیات فرانسه بود.او در مسکو با پسرعمویش،

حمید سیاح ازدواج کرد، اما پس از سه سال از او جدا شد. فاطمه سیاح در سال ۱۳۱۲ شمسی، در پی وقوع

انقلاب روسیه، به همراه پدرش به ایران آمد.

او در ایران، به عضویت کنگره فردوسی درآمد و به تدریس زبان فرانسوی و روسی پرداخت، تا این که در سال ۱۳۱۷ در

دانشگاه تهران به درجه

دانشیاری و در سال ۱۳۲۲ به درجه

استادی رسید. او در بخش ادبیات زبان‌های خارجه دانشگاه تهران، کرسی

نقد ادبی و

ادبیات تطبیقی را پایه‌گذاری کرد؛ هرچند که این کرسی پس از درگذشت وی، به‌علت نبود جانشین مناسب منحل شد. سبک و سیاق او در

نقد ادبی، مبتنی بر

رئالیسم و

مارکسیسم و تحت تأثیر نقادان برجسته

روس از جمله

بلینسکی و

چرنیشفسکی بود.

او در سال ۱۳۲۵ به عضویت نخستین کنگره نویسندگان ایران درآمد.او در مقام استادی دانشگاه، جدی و سخت‌کوش بود و برخی از دانشجویانی که پرورش داد، به چهره‌های برجسته‌ای تبدیل شدند؛ از جمله

سیمین دانشور که

پایان‌نامهٔ دکترای خود را با کمک او نگاشت.

فاطمه سیاح را می‌توان از جمله نخستین منتقدان ایرانی دانست که به مبانی و اساس نقد جدید توجه نشان داده‌است.

محمد دهقانی، نویسنده و منتقد ادبی، او را تنها

منتقد ادبی واقعی زمان خود می‌داند. فاطمه سیاح فعالیت ادبی خود را در ایران با نوشتن مقاله برای نشریات فرهنگی شروع کرد و تا پایان عمر به این کار ادامه داد. او نخستین منتقد ایرانی است که دربارهٔ تاریخ تطور

رمان و سبک نویسندگانی مانند

بااک،

داستایوسکی،

پوشکین و

چخوف به بحث و ارائه نظر پرداخته‌است. او دانش گسترده‌ای در مورد رمان‌نویسی و

مکتب‌های ادبی داشت. سیاح در سال ۱۳۱۲ مقاله‌ای را با عنوان کیفیت رمان در پاسخ به

احمد کسروی به چاپ رساند. کسروی، رمان را افسانه‌بافی و دروغ‌پردازی و خواندن رمان را تباه کردن عمر دانسته‌بود.

فاطمه سیاح پس از ورود به ایران، به جنبش مدنی ن ایرانی پیوست که از دوره

مشروطه با تشکیل انجمن‌ها و انتشار نشریات ویژه ن شروع شده‌بود. او در زمینهٔ حقوق ن و ارتقای سطح علمی و فرهنگی آنان به چهره‌ای شاخص تبدیل شد. در سال ۱۳۲۲ همزمان با تشکیل حزب ن ایران، به عضویت آن درآمد. این حزب بعدها به شورای ن ایران تغییر نام یافت. او از طرف حزب برای سخنرانی به

ترکیه سفر کرد و در سال ۱۳۲۴ با کمک شمار دیگری از ن فعال آن دوران، از جمله

سیمین دانشور،

زهرا خانلری و

فروغ حکمت، نخستین شماره نشریه حزب را منتشر کرد. از جمله فعالیت‌های حزبی او در این دوران، شرکت در کنگرۂ صلح پاریس بود. او در سال ۱۳۲۵ به عضویت کمیته مرکزی

سازمان ن ایران و

جمعیت شیر و خورشید سرخ بانوان ایران درآمد.

فاطمه سیاح در ۱۳ اسفند ماه ۱۳۲۶ شمسی در سن ۴۵ سالگی در تهران بر اثر

بیماریِ قند و

سکته قلبی درگذشت و در گورستان

ابن بابویه به خاک سپرده شد. پس از مرگ، کتابخانه شخصی او مشتمل بر بیش از دو هزار جلد کتاب، بنا به وصیتش به کتابخانه

دانشکده ادبیات دانشگاه تهران اهدا شد.

میخواهم و میخواستمت تا نفسم بود

میسوختم از حسرت و عشق تو بسم بود

عشق تو بسم بود که این شعله بیدار

روشنگر شبهای بلند قفسم بود

آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت

غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود

دست منو آغوش تو هیهات که یک عمر

تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود

بالله که جز یاد تو گر هیچکسم هست

حاشا که بجز عشق تو گر هیچکسم بود

سیمای مسیحائی اندوه تو ای عشق

در غربت این محلکه فریادرسم بود

لب بسته و پر سوخته از کوی تو رفتم

رفتم بخدا گر هوسم بود بسم بود

"فریدون مشیری"

سرایشی از مشیری

پرکن پیاله را
کاین آب آتشین
دیریست ره به حال خرابم نمی برد
این جامها
که در پی هم می شود تهی
دریای آتش است که ریزم به کام خویش
گرداب می رباید و آبم نمی برد

.
من با سمند سرکش و جادویی شراب
تا بیکران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستارة اندیشه های ژرف
تا مرز ناشناختة مرگ و زندگی
تا کوچه باغ خاطره های گریز پا
تا شهر یادها
دیگر شرابم جز تا کنار بستر خوابم نمی برد
پر کن پیاله را
هان ای عقاب عشق
از اوج قله های مه آلوده دور دست
پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من
آنجا ببر مرا
که شرابم نمی برد
آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد
در راه زندگی
با این همه تلاش و تقلا و تشنگی
با این که ناله میکشم از دل
که آب! آب!
دیگر فریب هم به سرابم نمی برد
پر کن پیاله را .!

آفرینش، رمانی تاریخی است از نویسنده، نمایش نامه نویس و فعال ی روشنفکر آمریکایی، گور ویدال.

شخصیت اصلی و راوی داستان سیروس(یا همان کورش)اسپیتمه، نوه ی خیالی زرتشت ـ ازپدری ایرانی و مادری یونانی ـ و سفیر ایران در آتن است. زمان داستان سالهای سلطنت داریوش کبیر، خشایارشا و اردشیر اول(ربع آخر قرن ششم و نیمه ی اول قرن پنجم پیش از میلاد) و زمان روایت، اواخر عمر اسپیتمه، در دوره ی حاکمیت پریکلس بر آتن است. در این زمان او هفتاد و پنج ساله (و در اثر ابتلا به بیماری آب مروارید) نابیناست.

 سیروس داستان را نه برای خواننده، بلکه برای فیلسوف معروف یونانی دموکریت، که از بستگان مادری او و در سنین جوانی است، روایت می کند. در شروع داستان، آن دو از مراسمی در ادئون به خانه باز می گردند. در آن مراسم هرودوتِ مشهور، به مدت شش ساعت، تاریخ خود را برای مستمعین قرائت کرده است.

سیروس مدعی است که گفته های هرودوت در باره ی جنگ معروف سالامیس نادرست و اغراق آمیز است. دموکریت از او می خواهد علاوه بر شرح واقعی جنگ های ایران و یونان، خاطرات خود از سفر به هند و چین را هم برای او تعریف کند. سیروس می پذیرد و داستان پرماجرا و شگفت انگیزش را با خاطره ی خود از حادثه ی کشته شدن زرتشت در آتشکده ی بلخ به دست تورانیان مهاجم شروع می کند. او که از معدود بازماندگان آن ماجراست در آن زمان هفت ساله بوده و آخرین کلمات زرتشت (و به تعبیر او، اهورامزدا) را به گوش خود شنیده است. حاکم یا ساتراپ بلخ، گشتاسپ، پدر داریوش کبیر است. او که از پیروان زرتشت است، مهاجمین را سرکوب می کند و سیروس را که به جهت خویشی با زرتتشت و شنیدن آخرین سخنان او مورد احترام است، به همراه مادرش لائیس، به دربار داریوش می فرستد.

سیروس در دربار، با کمک آتوسا، همسر قدرتمند و با نفوذ داریوش، به مدرسه ی مخصوص شاهزادگان راه میابد و در آنجا با خشایارشا و مردونیه که هم سن و سال او هستند دوستی به هم می رساند که تا پایان عمر آن دو پابرجا می ماند.

سیروس در جوانی و در دوره ی سلطنت داریوش، به عنوان سفیر عازم هند می شود؛ در میانسالی به دستور خشایارشا به سفارت چین منصوب می گردد و مقارن اوایل سلطنت اردشیر اول، چنان که گفته شد، سفیر ایران در آتن است.

ویدال بی جهت دموکریت را به عنوان طرف صحبت سیروس برنگزیده است. سیروس فردی عقل گرا و شکاک است که به دلیل تربیت زرتشتی خود علاقه ی ویژه ای به دانستن حقایق غایی و آگاهی یافتن از چگونگی آفرینش و فرجام جهان دارد. او در طول مأموریت هایش علاوه بر آشنایی با شیوه های زندگی و عقاید مردمان گوناگون، در هند جینیزم و بودیسم را مستقیمأ از مهاویرا و بودا فرا گرفته و در چین پس از آموختن تائوئیزم از لائوتسه(استادلی)، از محضر کنفسیوس بهره ی فراوان برده است. انتخاب دموکریت که از برجسته ترین فیلسوفان پیش از سقراط و مشهور به ماده گرایی است، این فرصت را در اختیار ویدال قرار داده تا نظریات ادیان و اندیشیه های شرقی در امور گوناگون را با آراء فلاسفه ی یونان، به عنوان آباء اندیشه های فلسفی مغرب زمین مقایسه کند و قوت و ضعف هر یک را در ترازوی عقل دوگانه و دوگونه ی سیروس ـ دموکریت بسنجد.

آفرینش، رمانی نسبتاً حجیم و شامل نه بخش، یا کتاب، از قول اسپیتمه، در حال دیکته کردن خاطرات خود به دموکریت و یک مؤخره ی کوتاه از زبان دموکریت است.

تنوع و تعدد مباحثی که در طول داستان مطرح می شود، نشان دهنده ی آگاهی وسیع ویدال از تاریخ عمومی و تاریخ فلسفه و ادیان است. از او رمان دیگری به نام کتاب یولیانوس نیز به فارسی ترجمه و منتشر شده که در آن به ایران عهد ساسانی و برخورد میترائیزم و مسیحیت در زمان شاپور دوم پرداخته است.

کشاورزی صبور و طنازدر یکی از روستاهای کشور زندگی می کرد. به دلیل عائله زیاد در چنبره فقر گرفتار بود و علیرغم تلاش و کوشش فراوان قادر به رهایی از تله فقر نبود. طوری که فقر مهمان همیشگی او و او نیز میزبان دایمی فقر گشته بود و گویی همزاد یکدیگرشده بودند.

بعد از گذشت سالیان متمادی و نمایان شدن سفیدی در ریش و موی سرکشاورز، روزی کشاورز فقیر از روی طنز رو به فقر کرد و گفت:

ای مهمان همیشگی!!! ای همنشین دایمی!!! یه روز ،آن هم فقط یه روز نه بیشتر، برو خانه احمد خان یا محمود خان( از خان های روستا)، اگه رفتی ازتو خوب پذیرایی نکردند و بهت خوش نگذشت و بد گذشت؛ من که نمردم،همین جام، دوباره برگرد وبیا خدمتگزاریت را می کنم!!!!

از اون روز به بعد، این جمله کشاورز بین اهالی زبان به زبان نقل می شد و اسباب خنده تامل برانگیزآنان را فراهم می ساخت!!

شرکت تولید کننده کفشی در شیکاگو در نظر می گیرد که کفش هایش را در یکی از جزایر که انسان هایی در آن زندگی می کردند،به فروش برساند.

ابتدا یک فروشنده را به آن جزیره می فرستد،فروشنده به محض پیاده شدن می بیند که بومیان جزیره همه بدون کفش هستند،بلافاصله با مدیر فروش شرکت تماس می گیرد ومی گوید من فردا برمیگردم چون اینجا همه پا هستند ونیازی به کفش ندارند.

چند ماه بعد،شرکت فرد دیگری را به آن جزیره می فرستد.فروشنده دوم همین که می بیند جمله بومیان پا هستند،با مدیر فروش تماس می گیرد و می گوید اینجا همه مردم پا هستند وبه کفش نیاز دارند لذا سه هزار جفت دیگرهم کفش بفرستید این تعدادکه آورده ام کم است!!!

نابینایی در روستایی زندگی می کرد. یک شب نابینا فانوس به دست وارد کوچه های روستا شد.

رهگذری او را دید وگفت:

آیا فانوس را به دست گرفته ای که بتوانی در دل این شب تاریک، با چشم نداشته بهترببینی ؟!!!

نابینا در پاسخ گفت:

نه، هم ولایتی ؛ فانوس را به دست گرفته ام تا در دل این شب تاریک، دیگران بتوانند مرا بهتر ببینند!!!!!!!!

دست به دستِ مدّعی شانه به شانه می روی
آه که با رقیبِ من جانبِ خانه می روی!

بی خبر از کنارِ من، ای نَفَسِ سپیده دم
گرم تر از شراره ی آهِ شبانه می روی

من به زبانِ اشکِ خود می دهمت سلام و تو
بر سرِ آتشِ دلم همچو زبانه می روی

در نگهِ نیازِ من موجِ امیدها تویی
وه که چه مست و بی خبر سوی کرانه می روی!

گردشِ جامِ چشم تو هیچ به کام ما نشد
تا به مرادِ مدّعی همچو زمانه می روی

حال که داستانِ من، بهرِ تو شد فسانه ای
باز بگو به خوابِ خوش با چه فسانه می روی؟

(هااااااااااان !!!)

سروده ای از استاد شفیعی کدکنی

که در تیتراژ پایانی مجموعه "از یادها رفته" شبکه یک

در شب های رمضان ،توسط حجت اشرف زاده خوانده می شود»

(06) اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ= خدایا هر غمگینى را دلشاد ساز

شیخ کفعمى در مصباح و بلد الامین و شیخ شهید در مجموعه خود از حضرت رسول صلى الله علیه و آله نقل کرده ‏اند که آن حضرت فرمود هر که دعا ی فوق را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجبى بخواند، حق تعالى بیامرزد گناهان او را تا روز قیامت .نقطه ونکته قابل تامل، وزنی است که پیامبر(ص) به این دعا داده اند!!

کمتر دعایی وجود دارد که توانسته باشد از جانب رسول مکرم اسلام چنین وزنی را به خود اختصاص داده باشد.آمرزیده شدن گناهانی که انسان در طول حیات عمرش مرتکب شده وادامه عوارض و پیامدهای منفی نشأت گرفته از آن گناهان بعد از مرگش تا مادام قیامت!!!!!

تاملی بر دعا:

این دعا از 15 گزاره تشکیل شده است.صرف نظر از معنای باطنی گزاره ها؛ به ظاهر،به غیر از گزاره اول و گزاره آخر،تمامی گزاره ها رویکرد دنیوی دارند.

در گزاره های 2و11و14؛مشخصا به فقر اشاره شده است.

در گزاره های 2و3و4و5و11و13و14(تقریبا نیمی ازگزاره ها) به جنبه اقتصادی یک جامعه تأکید دارند.

گزاره های 6و12 به جنبه روانی انسان و آسیب های روانی توجه دارند.

گزاره 7 به غم غربت (دوری از خدا، دوری از خود ، دوری از وطن و دیارویا دوری از اهل و عیال) اشاره دارد.

گزاره 8 به غم اسارت (اسارت نفس،اسارت خناس،اسارت شیطان، اسارت لذایذ دنیا ، اسارت در زندان های داخلی ، اسارت درزندان های خارجی و یا اسیر جنگی) توجه دارد.

گزاره 10 موضوع بیماری و درمان را مورد عنایت قرار داده است.

گزاره 15 به "قدرت متعالی" یعنی قدرت بی حد و مرز خدای خالق در تحقق چشم اندازهای فوق، تاکید دارد.ازدل این گزاره این طور بر می آید که انسان باید از خدای خود؛ "کفایت تام " طلب کند . (کفایت تام یعنی توانایی نا محدود درتأمین و ی آرزوها و نیازهای خود و دیگران.) چرا؟ زیرا صرف نظر از اینکه انسان ها چه چیزدعا می کنند،چه چیزآرزومی نمایند و چه چیز می خواهند؛ ابتدا باید توانایی به دست آوردن آن آرزوها و آن چیزها را داشته باشند، در غیر این صورت، دعا کردن و آرزو کردن و خواستن صرف؛ امر بیهوده ای جلوه خواهد کرد.

نکته: از 15 گزاره ی این دعای شریف و عجیب، 13 گزاره ( بجز دو گزاره آخر) مزین به اسم اعظم خدا(= الله) هستند. این که این اسم اعظم از ابتدای گزاره دوم حذف به قرینه نشده ؛دلالت بر اهمیت موضوع( خداگرایی + خدامحوری) و مستجاب شدن آن دارد.چرا که وجود اسم اعظم در متن دعا،اسباب مستجاب شدن آن دعا رانیزفراهم می آورد.

+ فقط گزاره ی اول، اشاره به آخرت دارد ودر متن این گزاره نیز برای همه اهل قبور،سرورطلب می کند.

جمع بندی:از فحوای دعا ووزنی که پیامبر اسلام به این دعا داده اند، این طور استنباط می شود که برخلاف برخی که دین اسلام را یه دین تمام عیار،اخروی معرفی می کنند،دینی است که توجه جدی ای به کم و کیف زندگانی انسان در این دنیا به خصوص وضعیت اقتصادی اش دارد.

از این رو، به نظرمی رسد که این دعا را بتوان در مقام " مانیفست اسلام" معرفی کرد و با این مانیفست اظهار داشت که اسلام به دنیا و وضعیت آدم ها در این دنیا نیز توجه خاص داردو نسبت به معیشت،گرسنگی،پوشش مناسب،بدهی،بیماری،غم و اندوه،فساد،اسارت،غربتِ هم انسان و هم انسان مسلمان بی تفاوت نیست.

دو واژهٔ اَحیا» و اِحیا» از زبان عربیِ وارد زبانِ فارسی شده‌اند. هردو در اصل با همزه به‌کار می‌رفته‌اند، اما به‌مرور همزه‌شان افتاده‌است؛ یعنی اَحیاء» و اِحیاء»؛ براساس قوانین طبیعیِ تحول زبان، به‌صورت اَحیا» و اِحیا» نوشته و تلفظ می‌شوند.

- این دو واژه ریشهٔ مشترک دارند، اما معنی آنها با هم فرق دارد. هردو با حَیّ» (به‌معنی زنده) که در فارسی کاربرد داشته و دارد هم‌ریشه‌اند. برای مثال، امروزه حَیّ‌وحاضر» هنوز در فارسی رایج است و مفهوم آن برای همهٔ ما آشناست.

& و اما معنی اَحیا» و اِحیا»:

الف- اَحیا: جمع حَیّ» است و معنی آن زندگان است.
ب- اِحیا: به‌معنی زنده‌داشتن، زنده نگه‌داشتن، زنده‌کردن و همچنین شب‌زنده‌داری و بیدار ماندن در شب است.

نتیجه) بنابراین، شبِ اِحیا» یا شب‌های اِحیا» درست است نه شبِ اَحیا» و شب‌های اَحیا»

برگرفته از:https://abhar.kowsarblog.ir

زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
چه نغزست و چه خوبست چه زیباست خدایا

از آن آب حیاتست که ما چرخ نیم
نه از کف و نه از نای نه دف‌هاست خدایا

یقین گشت که آن شاه در این عرش نهانست
که اسباب شکرریز مهیاست خدایا

به هر مغز و دماغی که درافتاد خیالش
چه مغزست و چه نغزست چه بیناست خدایا

تن ار کرد فغانی ز غم سود و زیانی
ز تست آنک دمیدن نه ز سرناست خدایا

نی تن را همه سوراخ چنان کرد کف تو
که شب و روز در این ناله و غوغاست خدایا

نی بیچاره چه داند که ره پرده چه باشد
دم ناییست که بیننده و داناست خدایا

که در باغ و گلستان ز کر و فر مستان
چه نورست و چه شورست چه سوداست خدایا

ز تیه خوش موسی و ز مایده عیسی
چه لوتست و چه قوتست و چه حلواست خدایا

از این لوت و زین قوت چه مستیم و چه مبهوت
که از دخل زمین نیست ز بالاست خدایا

ز عکس رخ آن یار در این گلشن و گار
به هر سو مه و خورشید و ثریاست خدایا

چو سیلیم و چو جوییم همه سوی تو پوییم
که منزلگه هر سیل به دریاست خدایا

بسی خوردم سوگند که خاموش کنم لیک
مگر هر در دریای تو گویاست خدایا

خمش ای دل که تو مستی مبادا به جهانی
نگهش دار ز آفت که برجاست خدایا

ز شمس الحق تبریز دل و جان و دو دیده
سراسیمه و آشفته سوداست خدایا

به احتمال زیاد امشب "شب قدر" است. شب گفتگوی مستقیم و بی واسطه با خدای خالق است.شبِ قدرشناسی،رازونیازکردن و خواستن است.خدا را قدر نهیم به خاطرنعمت وجود و نعمت شب قدر که فرصت گفتگو کردن با خودش را به بندگان عطا فرمود.

پس فرصت را مغتنم بشماریم و ازخدای منان بخواهیم که:

-عناصر شناختی مان (چشم،گوش،فواد وغیره) را سالم و سالمتر سازد تا توان درست خودشناسی، خداشناسی، هستی شناسی،دین شناسی، راه شناسی ، زیباشناسی و غیره را داشته باشیم.

- عقل مان را کامل،فعال و خلاق سازد تا درست ترین تصمیمات را در لحظات بگیریم.

- ایمان مان را به خودش افزایش دهد و نهال یقین را در قلب مان به درختی تناور تبدیل کند؛ تا عمل مان صالح و خالص گردد.

- نه تنها لایه های جسمانی،روانی و مان را سالم نگه دارد،بل که لایه های سه گانه همه بیماران ودردمندان جسمی، روانی و را بهبود ببخشد ودرمان نماید.

- به مسئولان ، تصمیم سازان و تصمیم گیران مملکت مان؛ نیک اندیشی ودرستکاری ؛روحیه خدمت به مردم و عرق میهن دوستی را عطا نماید تا مسایل ،مشکلات و چالش های فرهنگی، اجتماعی،ی،اقتصادی و زیست محیطی موجود کشورمان هر چه زودتربرطرف گردد و سامان یابد؛ در غیر این صورت، مدیرانی نیک اندیش ترو درستکارترومردم گرا ترووطن دوست تر، روزی این کشور و این مردم گرداند.

-بندگانش را از خواب غفلت بیدار نماید و از بی تفاوتی ی برهاند وروحیه مطالبه گری را در آنان تقویت گرداند؛ به خصوص در نزد مردم ایران.

-بنیاد خانواده را مستحکمتر و گرمتر نماید و زوج ها را نسبت به هم صمیمی تر و جذاب تر گرداند تا هیچوقت از هم سیر نشوند.

- والدین را در تربیت درست فرزندان شان توفیق دهد.

-اسباب ادامه تحصیل همه مستعدان را فراهم آورد.

-نظام آموزشی را در همه مقاطع درمسیری هدایت نماید که فارغ التحصیلان آن افرادی موثر،مفید و کارآمدی برای خود، خانواده و جامعه باشند.

-اسباب بچه دارشدن سهل و سریع تمامی زوج هایی را که چندین و چند سال در حسرت داشتن بچه می سوزند، فراهم آورد.البته بچه هایی سالم، صالح و ماندگار.

-اسباب ازدواج آسان و مناسب و موفق وپایدار تمامی مجردها ( ازدواج نکرده ها،مطلقه ها و همسر فوت کرده ها) را فراهم آورد.

-اسباب اشتغال مناسب،درآمدزا و پایدارهمه بیکاران و بیکارشدگان را فراهم آورد.

-معیشت نیکو و زندگی عزتمندانه وسعادتمندانه را روزی همه خانواده ها و بندگانش بنماید.

- اسباب درمان سهل، سریع و ارزان همه بیماران، مجروحان، معلولان وجان آفرینان جنگ و بیماری های صعب العلاج ولاعلاج را مهیا سازد.

- دل همه اندوهگینان و غمگینان را به شادی و نشاط منور و مزین بنماید.

-گره ازگرفتاری همه گرفتاران ( زندانیان، بدهکاران، مصیبت دیدگان وغیره) بگشاید تا زندگی توام با آرامش را دوباره تجربه کنند.

- همه مردم را ( زن و شوهر؛ والدین و فرزندان؛ برادران و خواهران؛اقوام؛ معلمان و دانش آموزان؛ اساتید و دانشجویان؛ روسا و مرئوسان؛ کارفرمایان و کارگران؛ مدیران و کارمندان؛ همکاران؛ فروشندگان و خریداران؛  سازمان ها وارباب رجوعان ؛ شاکیان ومتشاکیان؛ کارگزاران و مردم وغیره) نسبت به هم مهربان تر، منصف تروقدرشناس تر بگرداند.

- بلایا را از بندگانش دفع نماید و طعم شیرین هدایایش را به آنها بچشاند و عاقبت همه را ختم بخیرکند.

- همه رفتگان را ببخشاید و بیامرزد و روح شان را شاد و مسرور نماید.

-  درظهورحجت حق،نور چشم انبیاء و اولیاء،تعجیل فرماید.

اثر پروانه‌ای مفهومی است که از دنیای علم و نظریه آشوب وارد محافل عمومی شده و گاهی اوقات از آن برای تبیین و تحلیل بعضی از رویدادها نیز استفاده می شود. ساده‌ترین تعریف و تعبیر از این مفهوم را می‌توان در همان عنوان مقاله مشهور لورنتسِ ریاضیدان در ۱۹۷۲، با عنوانِ »آیا بال‌زدن پروانه‌ای در

برزیل می‌تواند باعث ایجاد تندباد در تگزاس شود؟  جستجو کرد؛ به این معنی که بال زدن یک پروانه - به‌عنوان تمثیل امری ظریف، کم‌اهمیت و حرکت و فعالیتی بسیار کوچک - در نهایت و در پی تاثیر و تاثرات متقابل و متعدد و مستمر می‌تواند به رویدادی بزرگ و بنیان‌برافکن منجر شود.

اقوام و دوستان ساکن تهران خبر از حضور پرشمار " پروانه های رنگا رنگ " می دهند. این حضور پرتعداد پروانه ها ،با توجه به تئوریِ اثر پروانه ای؛ این موضوع را در ذهن می پروراند که نکند پَر این پروانه ها ی خوش آب و رنگ موجبات یک رخداد بزرگ  و وضعیت آشوبناک را فراهم آورند!!! نکته قابل تامل این که ات، ولو پروانه‌های خوش نقش و نگار، می‌توانند حامل و ناقل انواع بیماری‌ها و آفت‌ها باشند.در هر صورت لازم است متولیان و متصدیان امر،به خصوص مرکز مدیریت بحران، معاونت بهداشتی وزارت بهداشت و درمان و نیز سازمان حفظ نباتات در این رابطه حساس شوند و از خود واکنش نشان دهند.

هر چند حضور پروانه های رنگین بال و پرّان در کنار سبزه و گل و درخت، مناظر زیبای طبیعی و چشم نوازی را نقاشی کرده و فضای لطیف و شاعرانه ای را ترسیم می نماید که می توان آن را فرصت شمارد و لطف حق* دانست؛لیکن حضور انبوه و متناوب و غیر معمول آن شاید جای تامل و بررسی داشته باشد که نکند در آینده اسباب رسوایی*  گردد.

* اشاره به بیتی از حضرت مولانا:

لطف حق با تــــو مـــداراها کنــــد

چون که از حد بگذرد رسوا کند  

به گزارش پایگاه انگلیسی باکس هرالد، تارا شریفی دانش آموز ۱۱ ساله ایرانی مقیم انگلیس موفق شد رکورد ضریب هوشی اینشتین، فیزیکدان معروف را بشکند.

طبق گزارش این پایگاه انگلیسی، تارا شریفی (دانش‌آموز ایرانی مقیم انگلیس) توانست نمره ۱۶۲ را در تست هوش منسا (انجمن بین‌المللی تیزهوشان)کسب کند؛ این بدان معنی است که ضریب هوشی وی از معیار‌ها درباره ضریب هوشی افراد نابغه که ۱۴۰ است، نیز فراتر رفته است.

پایگاه باکس هرالد همچنین نوشت: نمره این دختر دو عدد بالاتر از ضریب هوشی تخمین زده شده برای آلبرت اینشتین، فیزیکدان معروف و استیون هاوکینگ (فیزیکدان برجسته انگلیسی) است.

به نوشته باکس هرالد، تارا هم اکنون واجد شرایط عضویت در منسا است؛ همچنان که وی به عنوان عضو جمعیت تیزهوشان (High IQ society) نیز شناخته می‌شود.

پلّه پلّه تا ملاقات خُدا ؛عنوان کتابی است که درباره ی زندگی، اندیشه و سُلوک مولانا جلال الدین رُومی به قلم استاد،دکتر عبدالحسین زرین کوب در سال 1369 به رشته ی تحریر درآمده و توسط انتشارات علمی به زیور طبع مزیّن شده است. این کتاب با یک مقدمه و 11 قسمت در 394 صفحه تنظیم گشته. در قسمت 4 کتاب با عنوانِ: طلوع شمس ، نحوه رویارویی مولانا با شمس و پرسش و پاسخ بین آن دو را چنین شرح داده است، وصفی خواندنی و آموزنده:

اما آن روز، که با آن همه خرسندی و بیخیالی از راه بازار به خانه بازمی گشت، عابری ناشناس با هیئت و کسوتی که یادآور احوال تاجران خسارت دیده ی بازار به نظر می رسید، ناگهان از میان جمعیت اطراف پیش آمد، گستاخ وار عنان فقیه و مدرس پرمهابت و غرور شهر را گرفت، در چشمهای او که هیچیک از مریدان و شاگردان جرئت نکرده بود شعاع نافذ و سوزان آنها را تحمل کند،خیره شد و طنین صدای او سقف بلند بازار را به صدا درآورد.این صدای ناآشنا و جسور سوالی گستاخانه و ظاهراً مغلطه آمیزرا بر وی طرح کرد:

-صراف عالم معنی، محمد (ص) برتر بود یا بایزید بسطام؟

مولانای روم که عالیترین مقام اولیا را از نازلترین مرتبه ی انبیا هم فروترمی دانست و در این باره تمام  اولیا و مشایخ بزرگ گذشته را هم با خود موافق می دید ، با لحنی آکنده از خشم و پرخاش جواب داد:

-محمد(ص) سرحلقه انبیاست، بایزید بسطام را با او چه نسبت؟

اما درویش تاجرنما که با این جواب خرسند نشده بود بانگ برداشت:

-پس چرا آن یک سبحانک ما عرفناک گفت و این یک ، سبحانی ما اعظم شأنی بر زبان راند؟

. لحظه یی تامل کرد و سپس پاسخ داد:

-بایزید تنگ حوصله بود به یک جرعه عربده کرد؛(اما) محمد دریانوش بود به یک جام ،عقل وس خود را از دست نداد!!

. جوّی که در این لحظه به وجود آمده بود برای اطرافیان مولانا قابل تحمل نبود و سخن مرد ناشناس هیجان انگیز و جسارت آمیز می نمود. مولانا یک لحظه به سکوت فرو رفت و در مرد ناشناس نگریستن گرفت. امّا در نگاه سریعی که بین آنها ردّ و بدل شد، بیگانگی آنها تبدیل به آشنایی گشت. نگاهها به رغم آنکه کوتاه و گذرا بود اعماق دلهاشان را کاویده بود و به زبان دلها هرچه گفتنی بود به بیان آورده بود. نگاه شمس به مولانا گفته بود: " از راه دور به جستجویت آمده ام، امّا بااین بارگران علم و پندارت چگونه به ملاقات الله می توانی رسید؟" و نگاه مولانا به او پاسخ داده بود: " مرا ترک مکن درویش،با من بمان و این بار مزاحم را از شانه های خسته ام بردار!" مبادله ی این نگاهها سائل و قائل را به هم پیوند داده بود.»

( حال صرف نظر از پاسخ مولانا به شمس،اگر شمس این سوال را از شما می پرسید، چه پاسخی می دادید؟ )

به مناسبت فرا رسیدن عید فطر فرازهای آخر دعای 46 صحیفه سجادیه را با هم نجوا می کنیم:

فَهَا  أَنَا ذَا أَؤُمُّکَ بِالْوِفَادَهِ ،

وَ أَسْأَلُکَ حُسْنَ الرِّفَادَهِ ،

فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ،

وَ اسْمَعْ نَجْوَایَ ،

وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی ،
وَ  لَا  تَخْتِمْ یَوْمِی بِخَیْبَتِی ،

وَ لَا تَجْبَهْنِی بِالرَّدِّ فِی مَسْأَلَتِی ،

وَ أَکْرِمْ مِنْ عِنْدِکَ  مُنْصَرَفِی ،

وَ تُرِیدُ مُنْقَلَبِی ،
إِنَّکَ غَیْرُ ضَائِقٍ  بِمَا تُرِیدُ ،

وَ  لَا عَاجِزٍ عَمَّا تُسْأَلُ ،

وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ ،

وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ

پس اینک منم که آهنگ آمدن به درگاه تو را نمودم

و پذیرایى نیکو از تو مى‏خواهم.

پس بر محمّد و خاندانش درود فرست

و نجوایم را بشنو
و دعایم را مستجاب کن

و روزم را به ناامیدى به پایان نرسان

و در خواهشم، دست رد بر پیشانى‏ام نزن

و رفتنم را از نزدت و بازگشتم را به سویت، گرامى دار.

به درستى که تو آنچه بخواهى، برایت سخت و دشوار نیست

و از آنچه از تو درخواست شود،ناتوان نیستى

و تو بر هر چیزى توانایى

و هیچ حرکت و نیرویى نیست، مگر به یارى خداوند بلندمرتبه بزرگ.

پرنده بر شانه ی انسان نشست .

انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت :اما من درخت نیستم. تو نمی توانی بر روی شانه ی من آشیانه بسازی .

پرنده گفت : من فرق آدم ها و درخت ها را خوب می دانم . اما گاهی پرنده ها و انسان ها را اشتباه می گیرم !!!

انسان خندید و به نظرش این بزرگ ترین اشتباه ممکن بود   .

پرنده گفت : راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی ؟

انسان منظور پرنده را نفهمید و بازهم خندید.

پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است !!؟

 انسان دیگر نخند ید انگار ته خاطراتش چیزی را به یاد آورد، چیزی که نمی دانست چیست .شاید یک  آبی دور؛ اوج دوست داشتن .

پرنده گفت : غیر از تو پرنده های دیگری را هم می شناسم که بال زدن از یادشان رفته است . درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است ، اما اگر تمرین نکند فراموشش می شود !!

پرنده این را گفت و پر زد . انسان ردِّ پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به  یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش ،آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد .

آن وقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت : یادت می آید تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم ؟زمین وآسمان،هردوبرای توبود ولی تو هرگزآسمان را ندیدی یا نخواستی که ببینی ؟!!

راستی عزیزم ، بال هایت را کجا گذاشتی ؟

بخشش را بخش کن» . محبت را پخش کن»

غضب پریشانی» است . نهایتش پشیمانی» است

به طرف» گوش بده . بی طرف»

نظر بده

شکیبایی . بر هر دعوایی» ، دواست»

هر چه بضاعتمان» کمتر است قضاوتمان» بیشتر است

وقتی

عصبانی» هستم . لب به لبخند» نمی زنم!

با خویشتنداری» . خویشاوند داری»

بخشش» . پاک کن رنجش»

به

خشم» . چشم» نگو

در اینکه با هم تفاوت داریم»، با هم تفاهم داریم» ؟!

موقع عصبانیت داد نزن» خود را  باد بزن» !

سوء تفاهم ، تیر خطایی» است که از

گمان» رها می شود!

انسان خوشرو» . گل خوشبو» ست

آتشنشان» باش . آتشفشان» نباش

از

دورویی دوری» کنیم . جای دوری» نمی رود!

وقتی دور هم» جمع نشدیم . دور از هم» منها شدیم!

از تنفر» . متنفرم»

می توانست» اینطور نباشد . می توانم»  اینطور نباشم.

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید.

عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند.

پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: باید ازت عکسبرداری بشه تا جائی از بدنت آسیب و شکستگی ندیده باشه».

پیرمرد غمگین شد، گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست.

پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند.

گفت:زنم در خانه سالمندان است. هر صبح آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم. نمی خواهم دیر شود!

پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می دهیم.

پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمی شناسد!

پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روزصبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟

پدر قیس(قیس=مجنون) بعد از این که از پدر لیلی در حین مراسم رسمی خواستگاری جواب منفی شنید؛ برای رهایی فرزندش از" بلای عشق " او را به حج برده تا در کنارخانه خدا ازخدای کعبه بخواهد که پسرش را از این وضعیت نا بسامان و آشفته نجات دهد.

اما مجنون دست در حلقه کعبه زده و خطاب به " خداوندگار عشق" می گوید:

در حلقه عشق جان فروشم* بی حلقه او مباد گوشم

گویند زعشق کن جدایی*کاینست طریق آشنایی

من قوت ز عشق می پذیرم* گر میرد عشق من بمیرم

پرورده عشق شد سرشتم* بی عشق مباد سرنوشتم

یا رب به خدایی خداییت * وانگه به جمال پادشاییت 

کز عشق به غایتی رسانم * کو ماند اگر چه من نمانم

کزچشمه عشق ده مرا نور * وین سرمه مکن ز چشم من دور

گرچه ز شراب عشق مستم * عاشق تر ازین کنم که هستم

پرفسور جوزف نایJ.Nye،استادروابط بین الملل مدرسه ی حکومتی "جان اف کندی" Jonh F.Kennedy دانشگاه هاروارداست که مقوله ی "قدرت نرم" Soft Power رانخستین بار در چارچوب نظریه ای مستقل درسال1990 درباب بازبینی ماهیت ونتایج قدرت آمریکا و دربرابر قدرت سختHard  Power   مطرح کرد. جوزف نای پس از فروپاشی شوروی مقاله دیگری تحت عنوان "کاربرد قدرت نرم" در فصلنامه فارن پالسی در سال ۲۰۰۴ منتشر ساخت که تکمیل کننده نظرات قبلی او ومتناسب با تغییرات جهان در سال های پس از فروپاشی شوروی و بویژه تحولات ناشی از واقعه یازده سپتامبر در روابط بین الملل بود.

در مقاله مذکور جوزف نای دیدگاه خود را درباره ایجاد تغییرات از طریق به کارگیری دیپلماسی عمومی در کنار بکارگیری قدرت نرم در میان نخبگان جامعه هدف مطرح کرد. بعدها نظرات او تکمیل تر شد و به عنوان دستورالعمل ت خارجی آمریکا تحت عنوان بکارگیری "قدرت هوشمند" Smart power به مورد اجرا گذارده شد. براساس این نظریه آمریکا با استفاده از دیپلماسی عمومی و قدرت هوشمند به برقراری نفوذ در بدنه جامعه هدف کمک می کند. این دیدگاه با دستورالعمل های اجرایی که توسط کارشناسان اطلاعاتی آمریکا نظیر دکتر جین شارپ» تهیه شد، در سطح رسانه های گروهی به مفهوم "انقلاب نرم" معروف شد.

واضع این اصطلاح، آن را این طور توصیف می کند.توانایی یک کشوربروادارکردن کشورهای دیگربه این که همان چیزی رابخواهند که او می خواهد وآن هم ازراه جاذبه های فرهنگی وایدئولوژیک که خوددراختیاردارد.به سخن دیگر؛ قدرت نرم به آن گروه از توانمندی ها و توانایی های یک کشورگفته می شود که با بکارگیری ابزارهایی چون فرهنگ،آرمان یاارزش های اخلاقی به صورت غیر مستقیم برمنافع یارفتاردیگر کشورها اثرمی گذارد».

تا سال 1945 میلادی غالب جنگ‏ها "جنگ سخت" بود. پس از آن با توجه به دو قطبی شدن جهان به بلوک شرق و بلوک غرب، دور جدیدی از رقابت ها میان آمریکا و شوروی سابق آغاز شد که به "جنگ سرد" مشهور شد. جنگ سرد ترکیبی از جنگ سخت و جنگ نرم بود که طی آن دو ابر قدرت در عین تهدیدهای سخت از رویارویی مستقیم با یکدیگر پرهیز می‏ کردند. با فروپاشی شوروی در سال 1991 میلادی و پایان جنگ سرد کارشناسان بخش جنگ در ایالات متحده با استفاده از تجارب دو جنگ جهانی و دوران جنگ سرد دریافتند که می شود با هزینه کمتر و بدون دخالت مستقیم در سایر کشورها به اهداف ی، اقتصادی و. دست یافت که در ادبیات ی جهان به جنگ نرم شهرت یافت.

این نوع جنگ از فروپاشی شوروی شروع و تاکنون ادامه داشته و متکی بر تهدیدات نرم و قدرت نرم فرهنگی و اجتماعی است. آمریکایی ها با استفده از این نوع جنگ تاکنون موفق به تغییر چندین رژیم ی در کشورهای مورد نظر شدند. انقلاب های رنگی که در چندین کشور بلوک شرق و شوروی سابق رخ داد،در واقع نمونه ای از جنگ نرم است.

آمریکایی ها با استفاده از قدرت نرم موفق به تغییر رژیم های ی در کشورهایی چون لهستان، گرجستان، چک اسلواکی، قرقیزستان، اکراین و تاجیکستان گردید. در تمامی این دگرگونی های ی بدون استفاده از ابزار خشونت و صرفا با تکیه بر قدرت نرم و ابزار رسانه، با تغییر در ارزش ها و الگوهای رفتاری از رژیم های ی حاکم مشروعیت‏ زدایی گردید و از طریق جنبش‏ های مردمی و ایجاد بی ثباتی ی، قدرت ی جابه جا شد.جنگ نرم تاکنون در قالب‏های مختلف مثل: انقلاب مخملی، انقلاب های رنگی (انقلاب نارنجی و.)، عملیات روانی ، جنگ رسانه‏ ای وبا استفاده از ابزارهای رسانه‏ ای چون:رادیو، تلویزیون، سینما،رومه و امثال آن به اجرا در آمده است.

بنابراین جنگ نرم، امروزه مؤثرترین، کارآمدترین و کم هزینه ترین و درعین حال خطرناک ترین و پیچیده ترین نوع جنگ علیه امنیت ملی یک کشور است، چون می توان با کمترین هزینه به اهداف سلطه گری نایل آمد.در جنگ نرم اهداف زیردنبال می شود:

- استحاله فرهنگی در جهت تأثیرگذاری شدید بر افکار عمومی جامعه مورد هدف با ابزار خبر و اطلاع رسانی هدفمند و کنترل شده که نظام سلطه همواره از این روش برای پیشبرد اهداف خود سود جسته است.

- استحاله ی به منظور ناکارآمد جلوه دادن نظام مورد هدف و تخریب و سیاه نمایی ارکان آن نظام.

- ایجاد رعب و وحشت از مسائلی همچون فقر، جنگ یا قدرت خارجی سرکوبگر و پس از آن دعوت به تسلیم از راه پخش شایعات و دامن زدن به آن برای ایجاد جو بی اعتمادی و ناامنی روانی.

- اختلاف افکنی در صفوف مردم و برانگیختن اختلاف میان مقام های نظامی و ی کشور مورد نظر در راستای تجزیه ی کشور.

- ترویج روحیه یاس و ناامیدی به جای نشاط اجتماعی و احساس بالندگی از پیشرفت های کشور.

- بی تفاوت کردن نسل جوان به مسائل مهم کشور.

- کاهش روحیه و کارآیی در میان نظامیان و ایجاد اختلاف میان شاخه های مختلف نظامی و امنیتی.

- ایجاد اختلاف در سامانه های کنترلی و ارتباطی کشور هدف.

- تبلیغات سیاه (با هدف براندازی و آشوب) به وسیله شایعه پراکنی، پخش تصاویر مستهجن، جوسازی از راه پخش شب نامه ها و.

- تقویت نیتی های ملت به دلیل مسائل مذهبی، قومی، ی و اجتماعی نسبت به دولت شان به طوری که در مواقع حساس این نیتی ها زمینه بحران و آشوب در کشور را فراهم کند.

- تلاش برای بحرانی و حاد نشان دادن اوضاع کشور از راه ارائه اخبار نادرست و نیز تحلیل های نادرست و اغراق آمیز.